ملاقات با فرزند بعد از طلاق

بعد از طلاق، طبیعیه که هر پدر و مادری دلتنگ بچه اش میشه و دوست داره باهاش ملاقات داشته باشه. حق ملاقات با فرزند بعد از طلاق یه حق طبیعی و قانونیه که هیچ کس نمی تونه اون رو از شما بگیره. این حق، با اینکه ممکنه تو مسیر طلاق و جدایی پر از چالش بشه، ولی برای سلامت روحی و روانی فرزندتون فوق العاده مهمه. در این مقاله می خوایم دوستانه و قدم به قدم، همه چیز رو در مورد ملاقات با فرزند بعد از طلاق با هم بررسی کنیم.

تصور کنید که دنیای یک کودک بعد از جدایی پدر و مادرش چقدر دستخوش تغییر و آشوب میشه. تو این شرایط، مهمترین کاری که والدین می تونن انجام بدن، اینه که به بچه ها اطمینان بدن همچنان هر دو نفر رو در کنار خودشون دارن، حتی اگه زیر یک سقف زندگی نکنن. اینجاست که مسئله ملاقات با فرزند بعد از طلاق اهمیت پیدا می کنه. این حق، فقط یه بند قانونی نیست؛ یه نیاز اساسی برای رشد عاطفی و روانی کودکه.

حق ملاقات با فرزند بعد از طلاق؛ یه حق طبیعی و قانونی

اصلاً این حق ملاقات یعنی چی؟ ساده بگم، حق ملاقات فرزند یعنی اون پدری یا مادری که حضانت بچه اش باهاش نیست، می تونه تو فواصل زمانی مشخص و به شیوه مناسب با بچه اش دیدار کنه، باهاش وقت بگذرونه و ارتباط عاطفیش رو حفظ کنه. این حق با حضانت فرق داره. حضانت یعنی نگهداری و تربیت روزمره بچه، که معمولاً بعد از طلاق به یکی از والدین سپرده میشه. ولی حق ملاقات، مال هر دو والدینه.

قانون گذار هم خوب می دونه که این ارتباط چقدر حیاتیه. ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی خودمون این موضوع رو شفاف کرده. این ماده می گه: «در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر، ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد، حق ملاقات با فرزند خود را دارد.»

حالا این یعنی چی؟

1. اول اینکه، اگه پدر و مادر از هم جدا زندگی می کنن (چه طلاق گرفته باشن، چه نه)، اون والدی که بچه پیشش نیست، حق داره بچه اش رو ببینه.
2. دوم اینکه، هیچ کدوم از والدین حق ندارن مانع ملاقات طرف دیگه با بچه اش بشن. این خط قرمز قانونیه!
3. سوم اینکه، این حق ملاقات به قدری مهمه که حتی اگه یکی از والدین از نظر اخلاقی مشکلاتی هم داشته باشه، باز هم نمی تونیم کلاً حق ملاقات رو ازش بگیریم. فقط ممکنه دادگاه صلاح بدونه که زمان یا مکان ملاقات رو محدود کنه، تا هم مصلحت بچه حفظ بشه، هم ارتباطش با والد دیگه قطع نشه.

ملاقات با فرزند، حق طبیعی و قانونی هر والدینیه که حضانت فرزندش رو به عهده نداره؛ این حق حتی در موارد خاص هم به طور کلی قابل سلب نیست.

قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ هم کلی مطلب در مورد حق ملاقات فرزند داره که جزئیات این حق رو مشخص کرده. هدف اصلی همه این قوانین، فقط و فقط یه چیزه: مصلحت طفل. یعنی هر تصمیمی که دادگاه می گیره، باید به نفع بچه ها باشه و به رشد روحی و عاطفیشون کمک کنه.

چطور برای ملاقات با فرزندمون برنامه بریزیم؟ (زمان و مکان ملاقات)

خب، حالا که فهمیدیم حق ملاقات وجود داره، چطوری باید برای دیدن بچه مون برنامه ریزی کنیم؟ اینجا دو حالت کلی پیش میاد:

توافق والدین: بهترین راه حل

صادقانه بگم، بهترین و کم دردسرترین راه اینه که خود پدر و مادر با هم به توافق برسن. وقتی شما دو نفر با آرامش در مورد زمان و مکان ملاقات فرزند حرف می زنید و به یه نتیجه مشترک می رسید، هم کمتر اذیت میشید، هم بچه تون کمتر توی فضای تنش و دعوا قرار می گیره. این توافق می تونه شامل این موارد باشه:

• چند بار در هفته یا ماه؟
• هر بار چند ساعت؟
• ملاقات کجا انجام بشه؟ (تو خونه یکی از والدین، پارک، خونه پدربزرگ و مادربزرگ یا یه جای دیگه که بچه احساس راحتی کنه)
• آیا شخص دیگه ای هم می تونه تو ملاقات حضور داشته باشه؟

مزیت این روش اینه که خیلی انعطاف پذیرتره و می تونید با توجه به شرایط خودتون و مهم تر از همه، حال و هوای بچه تون، برنامه رو تنظیم کنید. البته خیلی خوبه که این توافق رو رسمی و مکتوب کنید تا بعداً مشکلی پیش نیاد.

تعیین زمان و مکان ملاقات توسط دادگاه (اگه به توافق نرسیدید)

اگه خدای نکرده نتونستید با هم کنار بیاید و به توافق برسید، چاره ای نیست جز اینکه پای دادگاه وسط بیاد. تو این حالت، دادگاه با در نظر گرفتن یه سری فاکتورها، زمان و مکان ملاقات فرزند رو تعیین می کنه:

• سن کودک: هرچی بچه کوچکتر باشه، نیاز عاطفی بیشتری به هر دو والد داره.
• نیازهای عاطفی بچه: دادگاه به این توجه می کنه که بچه چقدر به هر والد وابسته است.
• محل زندگی والدین: دوری و نزدیکی محل سکونت هم تو تعیین ساعت و مکان تاثیر داره.
• شرایط کاری و شغلی والدین: دادگاه سعی می کنه برنامه ای رو بریزه که با برنامه کاری والدین تا حد ممکن سازگار باشه.
• مصلحت طفل: باز هم مهمترین اصل همینه!

معمولاً دادگاه ها برای ملاقات با فرزند بعد از طلاق، یک یا دو روز در آخر هفته رو (مثلاً پنجشنبه بعدازظهر تا جمعه شب) یا ساعاتی مشخص در طول هفته رو تعیین می کنن. این روال عادیه و ممکنه با توجه به شرایط شما و بچه تون کمی فرق کنه.

نکات مهم در مورد مکان ملاقات: دیگه کلانتری نه!

یادتونه قدیم ترها، بعضی ملاقات ها تو کلانتری انجام می شد؟ خب، واقعاً محیط کلانتری برای بچه، اون هم وقتی قرار ملاقات با یکی از والدینش رو داره، اصلاً مناسب نیست. این فضا می تونه پر از اضطراب و استرس باشه و تاثیر بدی رو روی روحیه بچه بذاره.

خوشبختانه، قوه قضاییه ما هم به این نتیجه رسیده و در تلاش برای ایجاد مراکز مناسب تری برای ملاقاته. این مراکز ملاقات، که تحت نظارت هستن، محیطی آرام تر و دوستانه تر دارن تا بچه ها بتونن با خیال راحت تری با والدینشون دیدار کنن. حتی تو بعضی موارد، اگه لازم باشه، ممکنه دادگاه یه «ناظر» رو هم برای ملاقات تعیین کنه. ناظر کسیه که تو ملاقات حضور داره تا مطمئن بشه همه چیز آروم و به نفع بچه ست.

نکاتی برای تنظیم وقت ملاقات: میشه تغییرش داد؟

زندگی همیشه در حال تغییره و شرایط هم ممکنه عوض بشه. شاید محل زندگیتون عوض شد، شاید برنامه کاریتون تغییر کرد، یا حتی بچه تون بزرگ تر شد و نیازهای دیگه ای پیدا کرد. تو این شرایط، طبیعیه که بخواید زمان ملاقات با فرزند رو تغییر بدید یا تعدیل کنید.

افزایش یا کاهش زمان ملاقات

اگه حس می کنید زمان ملاقات کمه یا برعکس، زیاده و به مصلحت بچه نیست، می تونید درخواست افزایش یا کاهش زمان ملاقات رو به دادگاه بدید. دادگاه باز هم با بررسی مصلحت طفل و شرایط جدید، در این مورد تصمیم می گیره.

تغییر مکان ملاقات

گاهی هم ممکنه بخواید مکان ملاقات فرزند رو عوض کنید. مثلاً اگه محل زندگیتون خیلی دور شده، یا مکان فعلی دیگه مناسب نیست. برای این کار هم باید درخواستتون رو به دادگاه بدید و دلیل موجه داشته باشید.

اگه نذارن بچه ام رو ببینم چی میشه؟ (ممانعت از ملاقات و عواقبش)

متاسفانه، یکی از چالش های رایج بعد از طلاق، همین ممانعت از ملاقات با فرزند هست. والدی که حضانت باهاشه، گاهی به خاطر اختلافات گذشته، لج و لجبازی، یا حتی به اشتباه، مانع دیدار طرف مقابل با بچه اش میشه. ولی این کار عواقب حقوقی و روانی جدی داره.

تبعات حقوقی ممانعت

قانون گذار برای این کار، ضمانت اجرایی در نظر گرفته. ماده ۵۴ قانون حمایت خانواده می گه: «هرگاه مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی حق شود، برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات مذکور محکوم می شود.»

این یعنی چی؟ یعنی اگه والدی که بچه پیششه، نذاره طرف دیگه بچه رو ببینه:

1. بار اول، جریمه نقدی میشه.
2. اگه دوباره تکرار کنه، مجازاتش بیشتر میشه.

البته، داستان همینجا تموم نمیشه! ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده هم می گه اگه کسی از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت یا ملاقات خودداری کنه یا مانع اجرای اون بشه، ممکنه حتی بازداشت هم بشه. یعنی مسئله خیلی جدیه.

حتی ماده ۴۱ همین قانون به دادگاه این اختیار رو میده که اگه ممانعت از ملاقات، به ضرر بچه باشه، ممکنه حضانت رو به والد دیگه واگذار کنه یا حتی برای ملاقات، ناظر تعیین کنه. پس می بینید که قانون چقدر در این زمینه قاطع عمل می کنه.

آثار روحی و روانی ممانعت بر فرزند و والد محروم شده

علاوه بر جنبه قانونی، ممانعت از ملاقات، اثرات روانی فاجعه باری هم روی بچه و هم روی والد محروم شده داره. بچه احساس رهاشدگی می کنه، ممکنه دچار اضطراب، افسردگی، یا حتی پرخاشگری بشه. این جدایی اجباری، زخم عمیقی تو روح لطیفش ایجاد می کنه که ممکنه تا سال ها باهاش بمونه.

برای والد محروم شده هم، این اتفاق یک شکنجه روحی بزرگه. حس بی عدالتی، دلتنگی و عجز می تونه اون ها رو از نظر روحی و روانی به هم بریزه.

نحوه طرح شکایت ممانعت از ملاقات

اگه با ممانعت از ملاقات با فرزندتون روبرو شدید، باید چیکار کنید؟

1. اولین قدم اینه که به دفاتر خدمات قضایی الکترونیک مراجعه کنید.
2. اونجا می تونید دادخواست الزام به ملاقات با فرزند یا شکایت از ممانعت از ملاقات رو ثبت کنید.
3. مدارک لازم (شناسنامه، کارت ملی، عقدنامه/طلاق نامه و اگر حکم ملاقات قبلی دارید) رو هم باید همراه داشته باشید.
4. دادگاه به شکایت شما رسیدگی می کنه و دستورات لازم رو صادر می کنه.

کی ملاقات با فرزند محدود یا کلاً سلب میشه؟ (شرایط خاص)

خب، گفتیم که حق ملاقات فرزند تقریباً غیرقابل سلب شدنه. ولی یه «تقریباً» پشتش هست! یعنی تو شرایط خیلی خاص، ممکنه دادگاه صلاح بدونه که ملاقات رو محدود کنه یا در موارد استثنایی و نادر، کلاً سلب کنه.

محدود کردن ملاقات (نه سلب کلی)

اینجا صحبت از سلب کامل نیست، بلکه فقط محدودیت هایی اعمال میشه که مصلحت بچه حفظ بشه. مثلاً:

• فساد اخلاقی شدید والد: اگه یکی از والدین رفتارها یا شرایط اخلاقی خاصی داشته باشه که حضور بچه در کنارش برای سلامتی روحی یا جسمی بچه خطرناک باشه. تو این شرایط ممکنه دادگاه زمان ملاقات رو کم کنه، مکان خاصی رو تعیین کنه (مثلاً در یک مرکز نظارت شده) یا حضور یک ناظر رو الزامی کنه.
• بیماری های واگیردار یا خطرناک: اگه والدی بیماری واگیردار جدی یا بیماری روانی خطرناک داشته باشه که پزشک قانونی تأیید کنه ممکنه جان یا سلامت روحی بچه رو به خطر بندازه، ملاقات محدود میشه.
• خطرات جانی یا روانی برای کودک: هر وضعیتی که واقعاً بچه رو در خطر جانی یا روانی جدی قرار بده.
• عدم تمایل فرزند به ملاقات: این یکی یه موضوع حساسه. اگه بچه خودش نخواد والدش رو ببینه، دادگاه این موضوع رو سرسری نمی گیره. با توجه به سن بچه و قدرت تشخیصش، دادگاه از کارشناسان (مثلاً روانشناس یا مشاور خانواده) کمک می گیره تا علت این عدم تمایل رو بفهمه. اگه عدم تمایل واقعی و منطقی باشه و نه به خاطر تلقین طرف مقابل، ممکنه دادگاه ملاقات رو موقتاً به تعویق بندازه تا شرایط روحی بچه آماده بشه یا در حضور ناظر انجام بشه.

در همه این موارد، نقش «ناظر» خیلی پررنگه. ناظر می تونه یه فرد معتمد از بستگان باشه، یا کسی که از طرف دادگاه تعیین میشه تا مطمئن بشه ملاقات در محیطی امن و آرام انجام میشه و هیچ مشکلی برای بچه پیش نمیاد.

سلب کلی حق ملاقات: استثنائی و بسیار نادر

سلب کلی حق ملاقات، یعنی کلاً اجازه دیدار رو از یکی از والدین گرفتن، یه اتفاق خیلی نادره. دادگاه ها به سختی زیر بار همچین حکمی میرن، چون باور دارن ارتباط بچه با هر دو والد براش حیاتیه. فقط تو موارد بسیار شدید و اثبات شده، مثل:

• جنون (دیوانگی) دائمی و خطرناک والد
• اعتیاد شدید به مواد مخدر یا الکل که زندگی بچه رو تهدید کنه
• سوءاستفاده های فیزیکی، جنسی یا روانی اثبات شده از بچه
• یا هر مورد مشابهی که ثابت بشه حضور والد به طور قطع و جدی به جان یا سلامت کودک آسیب می زنه و هیچ راه حل دیگه ای مثل محدودیت یا ناظر کارساز نیست.

اثبات این موارد خیلی سخته و نیاز به مدارک قوی و نظر کارشناسان (پزشکی قانونی، روانشناس) داره. دادگاه همیشه سعی می کنه ارتباط والدین با فرزند رو حفظ کنه، مگر اینکه چاره ای نباشه.

قدم به قدم برای درخواست ملاقات با فرزند (مراحل قانونی و مدارک)

اگه شما هم تو شرایطی قرار گرفتید که نیاز به حکم دادگاه برای ملاقات با فرزند بعد از طلاق دارید، نگران نباشید. مسیرش مشخصه و ما اینجا قدم به قدم بهتون می گیم چیکار کنید:

گام به گام تا ثبت دادخواست:

1. مراجعه به دفاتر خدمات قضایی الکترونیک: اولین جایی که باید برید، این دفاتره. دادخواست شما باید اینجا ثبت بشه.
2. تکمیل فرم دادخواست: اونجا یه فرم دادخواست بهتون میدن که باید با دقت پرش کنید. تو این فرم باید اطلاعات کامل خودتون، همسر سابقتون و فرزند مشترکتون رو بنویسید. همینطور باید توضیح بدید که چرا می خواهید دادخواست ملاقات بدید و چه تقاضایی دارید (مثلاً تعیین زمان و مکان ملاقات).
3. پرداخت هزینه های دادرسی: برای ثبت دادخواست باید یه سری هزینه ها رو پرداخت کنید.
4. ارجاع پرونده به دادگاه خانواده: بعد از ثبت، پرونده شما به دادگاه خانواده صالح ارجاع داده میشه.
5. تعیین وقت رسیدگی: دادگاه برای شما و طرف مقابل (والدی که حضانت باهاشه) وقت رسیدگی تعیین می کنه تا هر دو طرف بتونن حرف هاشون رو بزنن.

مدارک مورد نیاز:

برای اینکه کارتون سریع تر پیش بره، حتماً این مدارک رو همراه داشته باشید:

• اصل شناسنامه و کارت ملی: هم خودتون، هم همسر سابقتون (اگه موجوده) و بچه تون.
• عقدنامه یا سند ازدواج: مدرکی که نشون بده شما با هم زن و شوهر بودید.
• طلاق نامه: اگه طلاق گرفته اید، حتماً طلاق نامه تون رو هم ببرید.
• ادله و منضمات: هر مدرک دیگه ای که فکر می کنید به پرونده شما کمک می کنه، مثل شهادت شهود، پیامک ها، یا هر چیزی که نشون بده ممانعتی صورت گرفته یا شرایط خاصی وجود داره.

نحوه نگارش دادخواست ملاقات فرزند:

اگه خودتون می خواید دادخواست رو بنویسید، سعی کنید خیلی شفاف و واضح بنویسید که چی می خواید. مثلاً بنویسید:

ریاست محترم دادگاه خانواده،

با سلام و احترام،

احتراماً به استحضار می رساند اینجانب [نام شما]، فرزند [نام پدر شما] به شماره ملی [شماره ملی شما]، در تاریخ [تاریخ ازدواج] با خوانده محترم آقای/خانم [نام همسر سابق]، فرزند [نام پدر همسر سابق]، به شماره ملی [شماره ملی همسر سابق]، عقد دائم نموده ام. ثمره این ازدواج یک فرزند/فرزندان [دختر/پسر] به نام/نام های [نام فرزند/فرزندان] متولد [تاریخ تولد فرزند/فرزندان] می باشد.

متأسفانه به دلایلی، اینجانب و خوانده محترم از تاریخ [تاریخ جدایی یا طلاق] جدا از یکدیگر زندگی می کنیم و حضانت فرزند/فرزندان مشترک به عهده خوانده محترم می باشد. علیرغم تلاش های اینجانب برای ملاقات با فرزند بعد از طلاق، خوانده محترم از ملاقات بنده با فرزند/فرزندانمان ممانعت به عمل می آورند / در خصوص تعیین زمان و مکان ملاقات با اینجانب به توافق نمی رسند که این امر موجب ناراحتی های فراوان روحی برای اینجانب و فرزند/فرزندانمان شده است.

لذا با توجه به ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی و مواد ۴۰ و ۵۴ قانون حمایت خانواده، مستدعی است دستور فرمایید:

1. خوانده محترم را مکلف به تمکین از حق ملاقات با فرزند اینجانب نموده و زمان و مکان ملاقات را به شرح [مثلاً: هر هفته از پنجشنبه ساعت ۵ عصر تا جمعه ساعت ۸ شب در محل اقامت اینجانب یا مرکز ملاقات] تعیین فرمایید.
2. در صورت فوریت، دستور موقت جهت ملاقات با فرزند صادر فرمایید.

با تشکر و احترام،

[امضا و تاریخ]

دستور موقت ملاقات: یه راه فوری برای دیدار با بچه

تصور کنید دلتون برای بچه تون پر می زنه و هر روز انتظار کشیدن برای حکم نهایی دادگاه براتون سخته. اینجاست که «دستور موقت ملاقات فرزند» به کار میاد. دستور موقت یعنی دادگاه به خاطر فوریت موضوع، یه حکم موقت صادر می کنه تا شما بتونید تا وقتی که پرونده اصلی به نتیجه برسه، بچه تون رو ملاقات کنید.

این دستور موقت خیلی مهمه چون:

• به سرعت صادر میشه (نسبت به حکم اصلی).
• به شما اجازه میده ارتباطتون با بچه قطع نشه.
• طبق قانون جدید حمایت خانواده، برای صدورش نیازی به پرداخت خسارت احتمالی (که قبلاً لازمه دستورات موقت دیگه بود) نیست.
• معمولاً تا ۶ ماه معتبره یا تا زمانی که دادگاه در مورد اصل دعوا تصمیم نهایی رو بگیره.

برای درخواست دستور موقت هم باید به همون دفاتر خدمات قضایی مراجعه کنید و همراه با دادخواست اصلی، درخواست دستور موقت رو هم ثبت کنید.

نظر خود بچه چقدر مهمه؟ (نقش سن و تمایل فرزند)

یه سوال خیلی مهم اینه که آیا نظر خود بچه هم برای دادگاه مهمه؟ قطعاً بله! البته اینکه چقدر به حرف بچه گوش داده میشه، بستگی به سن و قدرت تشخیصش داره.

تأثیر سن و قدرت تمییز فرزند

بچه ها وقتی خیلی کوچیکن، ممکنه نتونن خوب تصمیم بگیرن یا حرف بزنن. ولی هرچی بزرگ تر میشن، قدرت درک و تمییزشون بیشتر میشه. دادگاه معمولاً برای بچه هایی که به سن بلوغ رسیده اند (۹ سال تمام قمری برای دختر و ۱۵ سال تمام قمری برای پسر) یا حتی کمی کوچکتر اما با توانایی تشخیص بالا، به نظرشون اهمیت بیشتری میده.

نحوه شنیدن اظهارات فرزند توسط دادگاه و کارشناسان

دادگاه مستقیم بچه رو بازخواست نمی کنه که «بابا رو بیشتر دوست داری یا مامان رو؟» این کار به روحیه بچه لطمه میزنه. بلکه دادگاه معمولاً از راهکارهای تخصصی استفاده می کنه:

• کارشناس مشاور خانواده: بچه ها رو به یک روانشناس یا مشاور خانواده معرفی می کنه. این کارشناسان با روش های علمی و دوستانه، با بچه صحبت می کنن، احساساتش رو درک می کنن و نظرش رو به دادگاه منعکس می کنن.
• محیط مناسب: سعی میشه این صحبت ها در محیطی آرام و امن انجام بشه.

اگه واقعاً بچه به دلایلی (که منطقی و واقعی باشن و نه تلقین شده) تمایلی به ملاقات با والد نداشته باشه، دادگاه این موضوع رو در نظر می گیره و ممکنه راهکارهایی مثل تأخیر در ملاقات، تعیین ناظر یا حتی مشاوره برای والد رو پیشنهاد بده تا شرایط روحی بچه برای ملاقات آماده بشه.

پدربزرگ و مادربزرگ ها هم حق ملاقات با نوه رو دارن؟

اینم یه سوال رایجه که خیلی ها می پرسن. بعد از طلاق والدین، گاهی پدربزرگ و مادربزرگ ها هم دلتنگ نوه هاشون میشن و می خوان باهاشون ملاقات داشته باشن. بله، قانون ما این حق رو برای بستگان نزدیک هم به رسمیت شناخته.

ماده ۴۵ قانون حمایت خانواده می گه که هر یک از ابوین یا جد پدری که حضانت طفل به او واگذار نشده، حق ملاقات طفل خود را دارد. این یعنی پدربزرگ و مادربزرگ هم در شرایط خاصی و با حکم دادگاه می تونن حق ملاقات با نوه رو داشته باشن، اگه ثابت کنن این ملاقات به مصلحت نوه است و ارتباط عاطفی بینشون وجود داره. البته اولویت با والدین هست و بستگان در مرحله بعدی قرار می گیرند.

حق ملاقات فرزند	حق حضانت فرزند
حق ملاقات برای هر دو والد (حتی اگر حضانت با آنها نباشد) محفوظ است.	حضانت (نگهداری و تربیت) معمولاً با یکی از والدین است.
قابل سلب کلی نیست، مگر در موارد بسیار نادر و خطرناک.	ممکن است با حکم دادگاه از یکی از والدین سلب و به دیگری واگذار شود.
هدف اصلی، حفظ ارتباط عاطفی و روانی کودک با هر دو والد است.	هدف اصلی، فراهم آوردن شرایط مطلوب برای رشد و تربیت کودک است.
زمان و مکان توسط توافق یا دادگاه تعیین می شود.	تعیین کننده محل اقامت کودک و تصمیمات روزمره زندگی اوست.

نتیجه گیری

ملاقات با فرزند بعد از طلاق، یه موضوع ساده نیست؛ یه حق انسانی، یه نیاز عاطفی و یه مسئله حقوقی پیچیده ست. دیدیم که قانون چقدر به این حق اهمیت داده و چطور از اون حمایت می کنه. از یه طرف، حق طبیعی هر والدیه که با بچه اش در ارتباط باشه، و از طرف دیگه، وظیفه والدیه که حضانت باهاشه که این شرایط رو فراهم کنه. مهمترین نکته ای که نباید هیچ وقت فراموش کنیم، مصلحت طفل هست. همه این تلاش ها و قوانین برای اینه که بچه های ما، قربانی جدایی ما نشن و بتونن با کمترین آسیب روحی، رشد کنن و آینده ای روشن داشته باشن.

اگه شما هم درگیر این مسائل هستید، ازتون می خوام که اول از همه سعی کنید با همسر سابقتون به توافق برسید. راه حل مسالمت آمیز، همیشه بهترینه. ولی اگه نشد، نگران نباشید، قانون پشت شماست. برای اینکه بتونید بهترین تصمیم رو بگیرید و حق خودتون و مهمتر از اون، حق بچه تون رو تمام و کمال به دست بیارید، حتماً از یه وکیل یا مشاور حقوقی متخصص کمک بگیرید. اون ها می تونن شما رو تو این مسیر راهنمایی کنن و از بروز مشکلات پیچیده تر جلوگیری کنن.