طریقه پرکردن سفته بابت ضمانت

پر کردن سفته بابت ضمانت، یه کار مهم و حساسه که اگه حواست نباشه، ممکنه دردسرهای بزرگی برات درست کنه. اشتباه توی یه قسمت کوچیک این سفته، می تونه کلی عواقب حقوقی داشته باشه. پس قبل از اینکه سفته ای رو امضا کنی، باید دقیق بدونی که هر قسمت رو چطور و با چه نکاتی پر کنی تا هم حق و حقوقت حفظ بشه و هم خیالت از بابت سوءاستفاده های احتمالی راحت باشه.

توی دنیای امروز، خیلی ها برای ضمانت کار، ضمانت وام یا هر تعهد دیگه ای، سراغ سفته میرن. از کارمندهایی که کارفرما ازشون سفته حسن انجام کار می خواد، تا کسایی که برای وام بانکی یا یه قرارداد همکاری، باید سفته بدن. حتی کارفرماها و کسایی که سفته ضمانت می گیرن هم باید بدونن چطور یه سفته درست و حسابی پر کنن که بعداً مشکلی پیش نیاد. در ادامه این مقاله، می خوایم قدم به قدم و با زبون خودمون بهت بگیم که چطور یه سفته ضمانت رو پر کنی که خیالت از بابت همه چیز راحت باشه.

سفته ضمانت چی هست و چرا انقدر مهمه؟ (معرفی و کاربردهاش)

اصلاً سفته چیه؟ بذار خیلی ساده بهت بگم. سفته یا همون فته طلب، یه جور سنده که صادرکننده اش (یعنی اونی که سفته رو امضا می کنه) تعهد می کنه یه پولی رو توی یه تاریخ مشخص یا هر وقت گیرنده خواست، بهش بده. یه جور قول و قرار کتبی برای پرداخت پوله. ولی سفته ضمانت یه داستان دیگه ای داره و حسابی باید حواست بهش باشه.

سفته به زبان ساده چیه؟

فرض کن می خوای به دوستت یه پولی قرض بدی. می تونی یه کاغذ برداری و بنویسی من فلانی متعهد میشم فلان مبلغ رو به فلانی پس بدم. سفته یه نسخه رسمی تر و معتبرتر از همین کاغذه، که قانون تجارت هم کلی حمایتش می کنه. اما تفاوتش با یه سند عادی توی همین حمایت قانونی و امتیازات تجاری هست که اونو خاص می کنه.

چرا سفته ضمانت لازمه؟ (تضمین کار، وام، تعهدات قراردادی و…)

حالا سفته ضمانت کجای داستان قرار می گیره؟ ببین، سفته ضمانت برای این نیست که تو همین الان یه پولی به یکی بدهکاری. نه! این سفته یه جور سپر ایمنیه. مثلاً:

• ضمانت کاری: کارفرما ازت سفته می گیره که مطمئن بشه کارتو درست انجام میدی، به اموالش خسارت نمی زنی یا اسرار شرکت رو فاش نمی کنی. این سفته، یه جور تضمین برای حسن انجام کار توئه.
• ضمانت وام: وقتی از بانک یا یه نفر دیگه وام می گیری، ممکنه ازت سفته بخوان تا اگه یه روزی نتونستی قسط هاتو بدی، اونا بتونن از طریق این سفته طلبشون رو وصول کنن.
• تعهدات قراردادی: توی یه قرارداد اجاره، همکاری، یا ساخت و ساز، ممکنه یه طرف برای تضمین انجام تعهداتش، سفته بده. مثلاً برای اینکه مطمئن بشن پروژه رو سر وقت تحویل میدی یا خسارتی به بار نمیاری.

خلاصه که سفته ضمانت، برای اینه که اگه یه مشکلی پیش اومد یا به تعهدت عمل نکردی، اون کسی که سفته رو داره بتونه خسارتش رو ازت بگیره. پس خودش یه بدهی نیست، یه ابزاره برای تضمین یه تعهد دیگه.

یه اشتباه کوچیک، یه دردسر بزرگ!

شاید بگی خب چه فرقی می کنه؟ یه سفته است دیگه! اما همین چه فرقی می کنه می تونه حسابی کارت رو گره بندازه. چون اگه سفته ضمانت رو درست پر نکنی، ممکنه از یه سند ضمانتی تبدیل بشه به یه سفته عادی که هر وقت طرف خواست، بتونه مطالبه اش کنه! یا اگه گیرنده سفته، یه ذره شیطنت کنه و اطلاعاتش رو دست کاری کنه، تو توی دادگاه به مشکل برمی خوری.

یادمون باشه، سفته ضمانت مثل یه شمشیری دو لبه می مونه. اگه درست استفاده بشه، هم برای صادرکننده و هم برای گیرنده، ابزاری مطمئنه. اما اگه باهاش غریبه باشی، ممکنه حسابی دستت رو ببره!

پس، خوندن این مقاله و رعایت کردن نکته هاش می تونه بهت کمک کنه که هم از اعتبار سفته ات مطمئن بشی و هم از شرّ سوءاستفاده های احتمالی خلاص بشی.

سفته ضمانت با سفته عادی، چه فرقی دارن؟

قبل از اینکه بریم سراغ اینکه چطور سفته رو پر کنیم، باید یه فرق اساسی رو روشن کنیم: سفته ضمانت با سفته عادی (یا همون فته طلب معمولی) فرق می کنه. دونستن این فرق، خیلی به دردت می خوره.

تعریف سفته معمولی

سفته معمولی یا فته طلب، یه سنده که تو به واسطه اش قبول می کنی یه پولی رو توی یه تاریخ مشخص یا عندالمطالبه (یعنی هر وقت طلبکار خواست) به یه نفر خاص یا در وجه حامل (یعنی به هر کسی که سفته رو دستش داره) پرداخت کنی. این یه سند تجاریه و برای همین، قانون کلی حمایت های خاص ازش می کنه. مثلاً اگه پولش رو ندی، گیرنده سفته می تونه خیلی سریع تر و راحت تر از یه سند عادی، از طریق دادگاه پولش رو مطالبه کنه.

سفته ضمانت یه امانته، نه بدهی

اما سفته ضمانت قضیه اش فرق داره. سفته ضمانت رو صادر می کنی، نه به خاطر اینکه همین الان یه پولی رو بدهکاری، بلکه برای اینکه یه تعهدی رو تضمین کنی. مثلاً می خوای به کارفرما نشون بدی که کارتو درست انجام میدی و خیالت از بابت خسارت زدن یا دزدی راحته. یا به بانک می خوای بگی که قسط وامت رو سر موقع میدی. پس این سفته نشون دهنده یه بدهی احتمالی یا تعهد آینده است، نه یه بدهی قطعی و فعلی.

اینجا یه نکته خیلی مهم وجود داره: سفته ضمانت، یه جور امانته. یعنی گیرنده سفته باید اونو پیش خودش نگه داره و فقط وقتی می تونه سراغش بره که تو به تعهدت عمل نکرده باشی و واقعاً خسارتی وارد شده باشه. اگه بدون دلیل موجه، این سفته رو به اجرا بذاره یا ازش سوءاستفاده کنه، خودش مرتکب جرم شده و باید جواب پس بده.

برای اینکه بهتر متوجه تفاوت ها بشی، بیا یه نگاهی به جدول زیر بندازیم:

ویژگی	سفته ضمانت	سفته عادی (عندالمطالبه)
هدف صدور	تضمین انجام تعهد یا جبران خسارت احتمالی	تعهد به پرداخت یک مبلغ مشخص در زمان معین یا عندالمطالبه
تاریخ پرداخت	معمولاً خالی گذاشته می شود یا عبارت بابت ضمانت حسن انجام کار یا بابت ضمانت قرارداد شماره… درج می شود. هرگز تاریخ سررسید مشخص نمی شود.	باید تاریخ مشخصی (مثلاً 1403/05/20) یا عبارت عندالمطالبه قید شود.
گیرنده	باید نام و مشخصات دقیق گیرنده (شخص یا شرکت) قید شود. هرگز در وجه حامل نوشته نشود.	می تواند در وجه حامل باشد (اما برای جلوگیری از مشکلات، بهتر است نام گیرنده قید شود).
زمان مطالبه	فقط با احراز تخلف از تعهد و اثبات ورود خسارت، قابل مطالبه است.	در تاریخ سررسید یا هر زمان در صورت عندالمطالبه، قابل مطالبه است.
مسئولیت ها	گیرنده سفته مسئول امانت داری است و در صورت سوءاستفاده، مرتکب خیانت در امانت می شود. صادرکننده با رعایت نکات می تواند از خود محافظت کند.	صادرکننده تعهد قطعی به پرداخت دارد و باید در زمان مقرر، مبلغ را بپردازد.

همین تفاوت هاست که باعث میشه پر کردن سفته ضمانت، کلی ظرافت های خاص خودش رو داشته باشه. پس خوب حواست رو جمع کن.

گام به گام: چطور سفته رو برای ضمانت پر کنیم؟ (راهنمای عملی)

رسیدیم به بخش هیجان انگیز ماجرا! حالا می خوایم قدم به قدم بهت نشون بدیم که چطور یه سفته رو برای ضمانت پر کنی. فرض کن یه برگه سفته جلوت داری، با دقت بخون و طبق این راهنما پیش برو.

قبل از اینکه دست به قلم بشی…

1. سفته رو از کجا بخریم؟ (بانک ملی)

   اولین قدم، خرید یه سفته معتبره. سفته رو می تونی از شعبه های بانک ملی ایران تهیه کنی. بعضی دکه های روزنامه فروشی هم سفته دارن، ولی بهتره برای اطمینان و خرید با قیمت رسمی، از خود بانک تهیه کنی. سفته ها توی مبالغ اسمی مختلف (مثلاً سفته تا مبلغ صد میلیون ریال) عرضه میشن.

2. مبلغ سفته چقدر باشه؟

   مبلغ سفته ای که می خری، یه سقف رو مشخص می کنه. مثلاً اگه سفته تا مبلغ صد میلیون ریال می خری، یعنی حداکثر می تونی توی اون سفته، صد میلیون ریال رو به عنوان مبلغ تعهد بنویسی. پس سفته ای بخر که مبلغ اسمی اش از مبلغ ضمانت تو کمتر نباشه.

3. خودت پرش کن، نه کس دیگه!

   یه نکته خیلی مهم: سعی کن سفته رو خودت، با خط خودت پر کنی. این کار از خیلی از ابهامات و ادعاهای بعدی جلوگیری می کنه. اگه گیرنده سفته بخواد ادعا کنه که این بخش رو خودت پر کردی یا تغییرش دادی، داشتن سفته با دستخط خودت، می تونه حسابی به نفع تو باشه.

آشنایی با بخش های سفته (تصویر ذهنی)

یه برگه سفته رو که نگاه کنی، چند تا بخش اصلی داره که باید پر بشن. بیا فرض کنیم یه تصویر از سفته جلوت داریم و بخش های مختلفش رو با هم مرور می کنیم:

• بالا سمت چپ: مبلغ سفته به عدد (این مبلغ، همون مبلغ اسمی سفته است که روش چاپ شده)
• وسط سفته: جاهای خالی برای نوشتن مبلغ سفته به حروف، در وجه چه کسی، تاریخ پرداخت، تاریخ صدور، و محل پرداخت.
• پایین سفته: جای خالی برای نام و نام خانوادگی صادرکننده، آدرس و شماره تماس، و در آخر، مهم ترین قسمت: جای امضا.

حالا می خوایم این بخش ها رو یکی یکی و با دقت برای سفته ضمانت پر کنیم.

تکمیل هر بخش سفته برای ضمانت (توضیح جزئیات)

1. مبلغ سفته (عدد و حروف)

اینجا باید مبلغی رو بنویسی که سقف تعهد تو بابت ضمانت رو نشون میده. مثلاً اگه سفته رو برای ضمانت حسن انجام کار دادی و احتمالاً خسارتی که ممکنه وارد بشه، تا مبلغ ۵۰ میلیون تومنه، همین مبلغ رو اینجا بنویس.

• نکته مهم: این مبلغی که می نویسی، نباید از مبلغ اسمی سفته (همون که بالای سفته چاپ شده) بیشتر باشه. اگه بیشتر بنویسی، سفته باطل نمیشه، اما فقط تا همون مبلغ اسمی اش معتبره. پس حواست باشه.
• چطور بنویسیم؟ مبلغ رو هم به عدد (مثلاً 50,000,000 ریال) و هم به حروف (مثلاً پنجاه میلیون ریال) با دقت بنویس. اگه عددی و حروفی با هم فرق داشته باشن، مبلغ حروفی معتبره.
• اگه نمی دونی چقدر خسارت ممکنه پیش بیاد؟ اگه مبلغ دقیق خسارت معلوم نیست، می تونی مثلاً بنویسی تا سقف مبلغ سفته. ولی بهتره که یه مبلغ مشخص رو قید کنی.

2. در وجه/حواله کرد

این بخش برای اینه که مشخص کنی پول این سفته باید به دست چه کسی برسه. این قسمت برای سفته ضمانت خیلی حیاتیه!

• حتماً نام و نام خانوادگی کامل گیرنده سفته (اگه شخص حقیقیه) یا نام کامل شرکت/سازمان (اگه شخص حقوقیه) رو اینجا بنویس.
• هرگز، هرگز، هرگز در وجه حامل ننویس! اگه در وجه حامل بنویسی، یعنی هر کسی که سفته رو دستش داشته باشه، می تونه پولش رو مطالبه کنه. این یعنی عملاً سفته ضمانت تو تبدیل میشه به یه سفته عادی و هر کسی می تونه ازش سوءاستفاده کنه. پس حواست باشه و حتماً اسم گیرنده رو دقیق و کامل بنویس.

3. تاریخ پرداخت (مهم ترین نکته برای سفته ضمانت!)

این بخش هم یکی از حساس ترین جاهای سفته ضمانته. دقت کن!

• برای سفته ضمانت، این بخش باید خالی گذاشته بشه! یا به جای تاریخ، باید عبارت بابت ضمانت حسن انجام کار (یا تعهد مورخ… به شماره قرارداد…) رو بنویسی.
• چرا نباید تاریخ قید بشه؟ اگه توی این قسمت تاریخ مشخصی (مثلاً 1403/05/20) رو بنویسی، سفته تو تبدیل میشه به یه سفته عادی با تاریخ سررسید مشخص. این یعنی گیرنده سفته می تونه توی اون تاریخ، حتی اگه تو هیچ خطایی نکرده باشی، سفته رو به اجرا بذاره و ازت پولش رو مطالبه کنه! این همون جاییه که خیلی ها گول می خورن و بعداً پشیمون میشن.
• پس یادمون باشه: توی سفته ضمانت، تاریخ پرداخت رو خالی بذاریم و اگه خواستیم، علت ضمانت رو به جای تاریخ بنویسیم.
• عندالمطالبه؟ بعضی وقتا ممکنه بنویسن عندالمطالبه. این یعنی هر وقت گیرنده خواست، باید پرداخت بشه. این حالت هم برای سفته ضمانت توصیه نمیشه، چون بازم به سفته عادی نزدیک میشه. بهترین حالت همون خالی گذاشتن یا قید علت ضمانته.

4. تاریخ صدور سفته

این تاریخ، تاریخ واقعی امضا و تکمیل سفته توسط توئه. یعنی همون روزی که داری سفته رو پر می کنی. این تاریخ برای اعتبار تجاری سفته خیلی مهمه.

• روز، ماه، و سال رو با دقت بنویس (مثلاً 1403/03/25).

5. محل پرداخت

این قسمت نشون میده که اگه سفته به اجرا گذاشته شد، باید توی کدوم شهر یا محل پرداخت بشه. این بخش توی قانون تجارت، اختیاریه، ولی بهتره پر بشه.

• معمولاً شهر محل صدور سفته یا محل انجام تعهد رو اینجا می نویسن (مثلاً تهران).

6. نام و نام خانوادگی صادرکننده سفته

مشخصات دقیق خودت رو اینجا بنویس. نام و نام خانوادگی کامل، دقیقاً همونی که توی کارت ملی ات هست.

7. آدرس و محل اقامت صادرکننده

آدرس دقیق و کامل محل زندگی ات رو اینجا بنویس. بهتره شماره تماس خودت رو هم قید کنی. این اطلاعات برای شناسایی تو و پیگیری های احتمالی مهمه.

8. امضا (و مهر در صورت وجود) صادرکننده

این بخش، مهر تأیید تو پای سفته است. سفته بدون امضا، هیچ اعتباری نداره! نه به عنوان سند تجاری، نه حتی به عنوان یه سند عادی.

• امضات باید خوانا باشه و با نمونه امضات مطابقت داشته باشه.
• اگه شرکت هستی یا مهر داری، علاوه بر امضا، مهرت رو هم بزن.

---

توضیح تصویری (یک مثال خیالی):

تصور کن سفته ای داری که پر کردی. بخش مبلغ به عدد رو (50,000,000 ریال) نوشتی. توی جای مبلغ به حروف، پنجاه میلیون ریال رو نوشتی. قسمت در وجه/حواله کرد رو آقای/خانم [نام کامل گیرنده] یا شرکت [نام شرکت گیرنده] پر کردی. قسمت تاریخ پرداخت رو خالی گذاشتی و زیرش نوشتی بابت ضمانت حسن انجام کار [شماره قرارداد، تاریخ قرارداد]. تاریخ صدور رو زدی 1403/03/25 و محل پرداخت رو تهران. پایینش هم اسم و آدرست رو نوشتی و در آخر امضا کردی.

---

نکته های طلایی حقوقی و حفاظتی ضروری برای سفته ضمانت (فراتر از پر کردن فرم!)

تا اینجا یاد گرفتیم چطور سفته رو پر کنیم، اما کار اینجا تموم نمیشه. یه سری نکته های حقوقی هست که اگه رعایت نکنی، ممکنه تمام زحماتت برای پر کردن صحیح سفته به باد بره. اینا نکته هاییه که کمتر کسی بهت میگه، پس خوب گوش کن.

روی سفته بنویس بابت ضمانت فلان!

مهم ترین کاری که می تونی برای حفاظت از خودت انجام بدی، اینه که هدف از صدور سفته رو روی خودش سفته بنویسی. این کار، سفته عادی رو تبدیل به سفته ضمانت می کنه و دست سوءاستفاده کننده ها رو می بنده.

• چطور بنویسیم؟ توی یه جای خالی روی سفته (مثلاً بالای بخش در وجه یا پایین جای امضا)، با خط خودت بنویس: این سفته بابت ضمانت حسن انجام کار (یا ضمانت بازپرداخت وام / ضمانت اجرای تعهدات قرارداد شماره [شماره قرارداد] مورخ [تاریخ قرارداد]) صادر شده است و بدون احراز تخلف از تعهدات مذکور، قابل مطالبه نمی باشد.
• اهمیت ذکر شماره و تاریخ قرارداد: اگه سفته مربوط به یه قرارداد خاصه، حتماً شماره و تاریخ دقیق اون قرارداد رو توی این عبارت بنویس. این کار باعث میشه سفته کاملاً گره بخوره به اون تعهد و نتونن برای چیز دیگه ای ازش استفاده کنن.

نوشتن عبارت این سفته بابت ضمانت… صادر شده است روی خود سفته، مثل یک مهر تأییدیه که هیچکس نمی تونه منکرش بشه و جلوی خیلی از مشکلات رو می گیره.

رسید بگیر، رسید!

بعد از اینکه سفته رو پر کردی و به طرف مقابل دادی، حتماً یه رسید معتبر و کتبی ازش بگیر. این رسید، مدرک مهمیه که نشون میده تو یه سفته رو به عنوان ضمانت دادی.

• جزئیات رسید: توی رسید حتماً مشخصات کامل سفته رو بنویس: شماره سفته، مبلغ سفته، تاریخ صدور، اسم صادرکننده (یعنی تو)، اسم گیرنده و مهم تر از همه، علت دریافت سفته (بابت ضمانت حسن انجام کار یا…).
• چرا رسید مهمه؟ اگه یه روزی طرف مقابل ادعا کرد که تو سفته ای ندادی، یا سفته رو برای چیز دیگه ای بهش دادی، این رسید مدرک محکمی برای توئه. پس دست کم نگیرش!

از سفته ای که دادی کپی بگیر.

قبل از اینکه سفته رو تحویل بدی، حتماً ازش یه کپی رنگی و واضح بگیر و پیش خودت نگه دار. این کپی هم مثل رسید، یه مدرک مهم برای توئه.

• چرا کپی؟ اگه سفته اصلی یه روزی مفقود شد یا دستکاری شد، تو می تونی با ارائه کپی، وضعیت سفته رو اثبات کنی.

مراقب پشت نویسی باش! (ظهرنویسی)

سفته های عادی رو میشه با ظهرنویسی (پشت نویسی) به یه نفر دیگه منتقل کرد. یعنی طرف مقابل می تونه سفته رو پشت نویسی کنه و به یکی دیگه بده، اون نفر جدید هم می تونه بیاد ازت مطالبه پول رو بکنه.

• برای سفته ضمانت، این کار می تونه خیلی خطرناک باشه! چون اگه سفته به یه نفر ثالث (غریبه) منتقل بشه، اون شخص دیگه از ماهیت امانی بودن سفته خبر نداره و می تونه به راحتی سفته رو به اجرا بذاره و تو مجبور میشی به اون غریبه پول بدی.
• پس تأکید کن که سفته ضمانت قابل ظهرنویسی و انتقال نیست. این نکته رو هم اگه میشه توی همون عبارتی که روی سفته می نویسی، اضافه کن.
• اگه ضامن لازمه: اگه برای سفته ضمانت، یه ضامن هم لازمه، اون ضامن باید پشت سفته، صراحتاً قید کنه که این امضا بابت ضمانت از صادرکننده سفته است. اگه همینجوری امضا کنه، ممکنه به عنوان ظهرنویس تلقی بشه و مسئولیتش بیشتر بشه.

خیانت در امانت: شمشیر داموکلس بالای سر گیرنده سفته!

قبلاً گفتیم که سفته ضمانت یه امانته. این یعنی گیرنده سفته حق نداره بدون دلیل موجه و فقط با احراز تخلف تو، سفته رو به اجرا بذاره. اگه این کار رو بکنه، مرتکب جرم خیانت در امانت شده.

• عواقب قانونی برای گیرنده: جرم خیانت در امانت، مجازات حبس (از شش ماه تا سه سال) و پرداخت جزای نقدی داره. پس اگه مطمئنی که به تعهدت عمل کردی و گیرنده سفته داره از سفته ات سوءاستفاده می کنه، می تونی ازش شکایت کیفری کنی.
• این نکته به تو این آرامش رو میده که اگه همه موارد رو رعایت کرده باشی، گیرنده سفته نمی تونه همینجوری و بی دلیل سفته رو به اجرا بذاره.

سفته ت رو پس بگیر! (استرداد سفته)

وقتی تعهدت رو کامل انجام دادی (مثلاً کارت تموم شد، یا وامت رو کامل پس دادی، یا قراردادت به پایان رسید)، حق داری سفته ضمانتت رو پس بگیری.

• این رو فراموش نکن! به محض اینکه تعهدت تموم شد، درخواست کن که سفته رو بهت برگردونن.
• رسید کتبی از گیرنده: وقتی سفته رو پس گرفتی، حتماً از گیرنده سفته یه رسید کتبی بگیر که توش نوشته شده باشه سفته ضمانت به شماره [شماره سفته] به آقای/خانم [نام صادرکننده] مسترد شد. این رسید، مدرکیه که نشون میده سفته به دست خودت برگشته و دیگه کسی نمی تونه ازش سوءاستفاده کنه.

سفته ضمانت کاری: جزئیات مهم برای کارمندها و کارفرماها

یکی از پرکاربردترین سفته های ضمانت، همین سفته ضمانت کاریه که کارفرماها از کارمنداشون می گیرن. اینجا یه سری نکات هست که هم کارمندها و هم کارفرماها باید بدونن.

جایگاه قانونی سفته ضمانت در قانون کار (ابهامات)

جالبه بدونی که توی قانون کار ما، هیچ اشاره مستقیمی به سفته ضمانت کاری نشده. یعنی نه صراحتاً ممنوع شده و نه به طور کامل تأیید شده. همین خلاء قانونی باعث میشه که گاهی اوقات سوءاستفاده هایی از این سفته ها بشه و کارمندها رو به دردسر بندازه. اما با رعایت نکاتی که گفتیم، میشه این خطرات رو به حداقل رسوند.

موارد استفاده (حسابداری، رانندگی، اطلاعات محرمانه)

معمولاً کارفرماها برای این دلایل سفته ضمانت کاری می گیرن:

• کارمندان مالی و حسابداری: این افراد به پول و اسناد مالی شرکت دسترسی دارن، پس کارفرما برای تضمین امانت داری ازشون سفته می گیره.
• رانندگان و مسئولین اموال: اگه با ماشین شرکت کار می کنی یا مسئول نگهداری از اموال شرکت هستی، کارفرما برای جبران خسارت های احتمالی یا تضمین حفاظت از اموال، سفته می خواد.
• کسایی که به اطلاعات محرمانه دسترسی دارن: مثلاً برنامه نویس ها، مدیران پروژه یا کسایی که با اسرار تجاری شرکت سر و کار دارن، ممکنه برای تضمین عدم افشای اطلاعات، سفته بدن.
• حسن انجام کار عمومی: برای اینکه کارمند کارش رو درست انجام بده و وظایفش رو به نحو احسن انجام بده، سفته ای به عنوان تضمین گرفته میشه.

اما خب، بعضی وقتا کارفرماها حتی برای کارهایی که نیازی به سفته ضمانت نداره هم از کارمندها سفته می گیرن، که اینجاست که باید حواست رو حسابی جمع کنی.

پیشگیری از سوءاستفاده: چطور خودمون رو حفظ کنیم؟

اگه به عنوان کارمند ازت سفته ضمانت کاری خواستن، این کارها رو انجام بده تا خیالت راحت باشه:

1. نوشتن عبارت ضمانت: حتماً حتماً همون عبارت ضمانت رو روی سفته بنویس که بالاتر توضیح دادم. این عبارت باید شامل شماره و تاریخ قرارداد کاری باشه.
2. گرفتن رسید: از کارفرما یه رسید کتبی بگیر که توش علت دریافت سفته (ضمانت کاری) و مشخصات سفته قید شده باشه.
3. کپی گرفتن از سفته: یه کپی از سفته ای که پر کردی و تحویل دادی، پیش خودت نگه دار.
4. درخواست استرداد: وقتی که از شرکت جدا شدی یا قراردادت تموم شد، سفته ت رو پس بگیر و رسید استردادش رو هم حتماً از کارفرما بگیر.
5. مشورت حقوقی: اگه حس می کنی قضیه پیچیده ست یا کارفرما داره ازت چیزهای غیرمنطقی می خواد، حتماً با یه وکیل یا مشاور حقوقی صحبت کن.

اگه کارفرما هستی و سفته ضمانت می گیری:

1. امانت دار باش: یادت باشه سفته ضمانت یه امانته. اگه بدون دلیل و سند معتبر، اونو به اجرا بذاری، کارمندت می تونه ازت شکایت خیانت در امانت کنه.
2. مدارک رو جمع کن: اگه کارمندت تخلفی کرده و می خوای از طریق سفته اقدام کنی، حتماً مدارک و مستندات کافی برای اثبات تخلف و میزان خسارت رو داشته باش.
3. سفته رو برگردون: وقتی تعهد کارمندت تموم شد یا قراردادش به پایان رسید و مشکلی هم پیش نیومد، سفته رو بهش برگردون و رسید استرداد رو ازش بگیر.

حرف آخر: سفته ضمانت، هم سپر هم شمشیر!

خب رفیق، رسیدیم به آخر داستان. دیدی که پر کردن سفته بابت ضمانت چقدر ریزه کاری داره؟ از یه طرف، سفته ابزاریه که می تونه بهت کمک کنه تعهداتت رو تضمین کنی یا کسب وکارت رو بیمه کنی، و از طرف دیگه، اگه باهاش آشنا نباشی، ممکنه مثل یه شمشیر دو لبه به خودت آسیب بزنه.

پس مهم ترین چیزی که باید همیشه یادت باشه، دقت و آگاهیه. هر برگه سفته ای رو همینجوری امضا نکن. قبلش خوب تحقیق کن، بخون و اگه سوالی داشتی، حتماً از یه متخصص حقوقی بپرس. یه مشاوره کوچیک، می تونه جلوی یه دردسر بزرگ رو بگیره.

امیدوارم این راهنما تونسته باشه کمکت کنه که با خیال راحت تری سراغ سفته ضمانت بری و حقوق خودت رو تمام و کمال حفظ کنی. یادت باشه، آگاهی، بهترین سپر دفاعی توئه!