انواع شیشه مشروب خارجی

دنیای نوشیدنی های الکلی خارجی، یه عالم پر از رنگ و بو و طعم های جورواجوره که هر کدومش یه داستان و فرهنگی پشت خودش داره. فرقی نمی کنه که تازه وارد این دنیا شدی یا یه خبره قدیمی هستی، آشنا شدن با انواع مختلف این نوشیدنی ها می تونه تجربه ت رو حسابی جذاب تر کنه و کمک کنه انتخاب های بهتری داشته باشی.

وقتی می خوایم از انواع شیشه مشروب خارجی حرف بزنیم، منظورمون یه طیف وسیع از نوشیدنی هاست که از گوشه و کنار دنیا میان و هر کدومشون با مواد اولیه، روش تولید و البته طعم خاص خودشون، هویت منحصربه فردی دارن. از ویسکی های کهنه اسکاتلندی گرفته تا ودکاهای شفاف روسی و رام های گرمسیری کارائیب، هر کدومشون دنیای خودشون رو دارن. این تنوع بی نظیر باعث می شه که هیچ وقت از کشف طعم های جدید خسته نشی و همیشه یه گزینه تازه برای امتحان کردن پیدا کنی. شناخت این نوشیدنی ها فقط به معنی دونستن اسمشون نیست، بلکه یعنی فهمیدن اینکه چی پشت هر بطری نهفته و چه حسی رو قراره بهت بده.

ویسکی: پادشاهی که با کهنگی معنا پیدا می کنه

ویسکی، یا همون ویسکی که بهش می گیم، یه اسم بزرگه تو دنیای نوشیدنی های الکلی. این نوشیدنی از تقطیر غلات تخمیرشده مثل جو، گندم، ذرت یا چاودار به دست میاد و بعدش باید حتماً یه مدتی تو بشکه های چوبی که معمولاً از بلوط هستن، استراحت کنه و کهنه بشه. همین فرآیند کهنه سازی تو بشکه است که به ویسکی اون طعم ها و رنگ های خاص رو می ده. هرچی بیشتر بمونه، پیچیدگی و عمق طعمش بیشتر می شه و یه جورایی هویت پیدا می کنه. فرقی نمی کنه از کدوم کشور باشه، هر ویسکی قصه ای برای گفتن داره.

ویسکی اسکاچ: میراث سرزمین های مه آلود

وقتی اسم ویسکی میاد، محاله حرفی از اسکاچ نزنی. ویسکی اسکاچ (Scotch Whisky) که از اسکاتلند میاد، خودش یه قلمرو بزرگه. قانون اینجا می گه که برای اینکه یه ویسکی بتونه اسم اسکاچ رو روی خودش داشته باشه، باید حتماً تو اسکاتلند تقطیر و حداقل سه سال تو بشکه های بلوطی اونجا کهنه شده باشه. طعمش هم حسابی متنوعه؛ از دودی و پیتی گرفته تا گلی و میوه ای. اسکاچ رو می تونیم به چند دسته اصلی تقسیم کنیم که هر کدومشون یه جور مزه خاص خودشون رو دارن:

• مالت سینگل (Single Malt): این نوع ویسکی فقط از جو مالت شده و تو یه تقطیرخانه واحد تولید می شه. معمولاً طعم های خیلی خاص و پیچیده ای داره و برای خبره ها حسابی جذابه. مناطق مختلف اسکاتلند مثل هایلند (Highland)، اسپیساید (Speyside)، و آیلِی (Islay) ویسکی های مالت سینگل با ویژگی های کاملاً متفاوت تولید می کنن. مثلاً آیلِی ها حسابی دودی و پرقدرت هستن.
• گِرین (Grain): این ویسکی از غلاتی غیر از جو مالت شده (مثل گندم یا ذرت) و معمولاً تو تقطیرخانه های بزرگ تر تولید می شه. طعمش سبک تره و کمتر تو بازار به تنهایی دیده می شه.
• بلندد (Blended): اکثر ویسکی های اسکاچی که می شناسیم، بلندد هستن. اینا ترکیب هوشمندانه ای از ویسکی های مالت و گرین مختلف از تقطیرخانه های گوناگونن که با هم ترکیب می شن تا یه طعم متعادل و یکدست ایجاد کنن. جانی واکر (Johnnie Walker) و شیواس ریگال (Chivas Regal) نمونه های معروفی از ویسکی های بلندد هستن.

برندهای معروف اسکاچ هم که دیگه گفتن نداره: مک کالِن (Macallan)، گلن لیوت (Glenlivet)، لافرویگ (Laphroaig)، و همون جانی واکر و شیواس ریگال که گفتیم.

ویسکی ایرلندی: نرمی و لطافت

ویسکی ایرلندی (Irish Whiskey) دقیقاً نقطه مقابل اسکاچ های دودی آیلِی قرار می گیره. این ویسکی معمولاً سه بار تقطیر می شه که باعث می شه فوق العاده نرم و لطیف باشه. خبری از اون طعم دودی و پیتی قوی نیست و بیشتر مزه های گلی، میوه ای و کمی شیرین رو می تونین توش حس کنین. خیلی ها معتقدن ایرلندی ها اولین کسانی بودن که ویسکی ساختن و این نوشیدنی از ایرلند به اسکاتلند رفته. جیمسون (Jameson) و بوشمیلز (Bushmills) از معروف ترین برندهای ایرلندی هستن.

ویسکی آمریکایی: طعم آزادی

آمریکایی ها هم ویسکی خودشون رو دارن که حسابی پرطرفداره. ویسکی آمریکایی هم انواع مختلفی داره که هر کدومشون ویژگی های خاص خودشون رو دارن:

1. بوربون (Bourbon): این یکی پادشاه ویسکی های آمریکاییه! برای اینکه یه ویسکی بوربون باشه، باید حداقل ۵۱ درصد ذرت داشته باشه و حتماً تو بشکه های بلوطی نو و سوخته کهنه بشه. همین بشکه های سوخته هستن که به بوربون اون طعم های شیرین کاراملی، وانیلی و چوبی رو می دن. جیم بی یم (Jim Beam) و جک دنیلز (Jack Daniel’s – که البته تنسی ویسکیه ولی خیلی به بوربون شبیهه) مثال های خوبی هستن.
2. رای (Rye Whiskey): اگه طعم تند و فلفلی دوست دارین، رای ویسکی رو امتحان کنین. این ویسکی حداقل ۵۱ درصد چاودار داره و مزه ای قوی تر و اسپایسی تر از بوربون داره.
3. تِنسی (Tennessee Whiskey): ویسکی تنسی هم مثل بوربون عمدتاً از ذرت ساخته می شه، ولی یه فرآیند اضافی به اسم لینکلن کانتی (Lincoln County Process) داره که توش ویسکی رو از لایه ضخیمی از زغال افرا فیلتر می کنن. این کار باعث می شه ویسکی نرم تر و شیرین تر بشه. جک دنیلز معروف ترین نمونه تنسی ویسکیه.

ویسکی های دیگر دنیا: نوآوری و سنت

ویسکی فقط محدود به اسکاتلند و ایرلند و آمریکا نیست. کشورای دیگه هم دارن تو این زمینه خودی نشون می دن:

• ویسکی ژاپنی (Japanese Whisky): ژاپنی ها با الهام از ویسکی اسکاچ، ولی با ظرافت و دقت خودشون، ویسکی های فوق العاده ای تولید می کنن. این ویسکی ها معمولاً طعم هایی متعادل، ظریف و پیچیده دارن. تاکتسورو (Taketsuru) و یامازاکی (Yamazaki) از برندهای مشهور ژاپنی هستن.
• ویسکی کانادایی (Canadian Whisky): این ویسکی ها معمولاً سبک و ملایم هستن و اغلب از چاودار ساخته می شن. طعمشون هم معمولاً کمی شیرین و متعادله.

جالبه بدونید که کلمه ویسکی خودش از زبان گیلیک اسکاتلندی میاد و به معنی آب زندگی (Aqua Vitae) هست. این نشون می ده که این نوشیدنی از قدیم چقدر برای مردمش باارزش بوده.

ودکا: سادگی و خلوص یخ زده

ودکا (Vodka) یه نوشیدنی ساده و در عین حال خیلی محبوب تو دنیاست. اسمش از کلمه روسی وودا به معنی آب کوچولو میاد و این نشون می ده که چقدر تو فرهنگ روس ها ریشه داره. ودکا رو معمولاً از تقطیر غلاتی مثل گندم و چاودار، یا حتی سیب زمینی و انگور می سازن. ویژگی اصلی ودکا، خلوصشه. این نوشیدنی چندین بار تقطیر می شه و از فیلترهای مختلف (مثل کربن فعال) عبور می کنه تا تا جای ممکن خالص و بدون طعم و بو باشه. همین خلوص باعث می شه که ودکا پایه عالی برای کوکتل های مختلف باشه.

انواع ودکا و ویژگی ها

• ودکای ساده (Plain Vodka): این همون ودکاییه که معمولاً می شناسیم؛ شفاف، بدون رنگ و با بوی خیلی کم. طعمش هم خنثی و تمیزه.
• ودکای طعم دار (Flavored Vodka): تو سال های اخیر، ودکاهای طعم دار حسابی محبوب شدن. این ودکاها رو با افزودن عصاره میوه ها (لیمو، توت فرنگی، تمشک)، ادویه جات (فلفل، وانیل) یا حتی طعم دهنده های شیرین (کارامل، شکلات) مزه دار می کنن.

کشورهای اصلی تولیدکننده

مهم ترین تولیدکننده های ودکا، روسیه و لهستان هستن. ودکاهای روسی معمولاً قوی و با یه حس گرم تو دهان شناخته می شن، در حالی که ودکاهای لهستانی اغلب صاف تر و کمی شیرین تر هستن. البته سوئد، فنلاند و آمریکا هم تو تولید ودکاهای باکیفیت حرفی برای گفتن دارن.

برندهای مشهور ودکا عبارتند از: ابسولوت (Absolut)، گری گوس (Grey Goose)، اسمیرنوف (Smirnoff)، چورن (Chornye) و بلودر (Belvedere).

رام: روح کارائیب در بطری

رام (Rum) بوی کارائیب، آفتاب گرم و نیشکر شیرین رو با خودش داره. این نوشیدنی از تخمیر و تقطیر ملاس نیشکر یا آب نیشکر تازه به دست میاد. منشأ اصلی رام کشورهای کارائیب و آمریکای لاتین هستن که مزارع وسیع نیشکر دارن. رام هم مثل ویسکی، می تونه کهنه بشه و تو بشکه های چوبی استراحت کنه که همین کار باعث می شه طعمش غنی تر و پیچیده تر بشه.

انواع رام

رام انواع مختلفی داره که هر کدومشون برای یه جور مصرف خاص مناسبن:

1. رام سفید (Light/Silver Rum): این نوع رام معمولاً یا کهنه نمی شه یا برای مدت خیلی کوتاهی تو بشکه می مونه. رنگش شفافه و طعمش سبک و ملایمه. برای کوکتل هایی مثل موهیتو (Mojito) و دایکوری (Daiquiri) عالیه.
2. رام طلایی (Gold/Amber Rum): این رام برای مدت متوسطی تو بشکه کهنه می شه و رنگ طلایی خودش رو از چوب بشکه می گیره. طعمش کمی قوی تر و غنی تر از رام سفیده و معمولاً ته مزه کاراملی یا وانیلی داره.
3. رام تیره (Dark Rum): رام تیره برای مدت طولانی تری تو بشکه های سوخته کهنه می شه و رنگ تیره اش هم از همین جا میاد. طعمش حسابی قوی، غنی و پیچیده ست و می تونه مزه هایی مثل ملاس، کارامل، توفو و ادویه جات رو داشته باشه. برای نوشیدن به تنهایی یا تو کوکتل های سنگین تر مناسبه.
4. رام ادویه دار (Spiced Rum): این رام رو با اضافه کردن ادویه های مختلف مثل دارچین، میخک، جوز هندی و وانیل طعم دار می کنن. طعمش خاص و گرمه و برای ترکیب با نوشابه ها یا تو کوکتل های پاییزی/زمستانی محشره.
5. رام کهنه/پریمیوم (Aged/Premium Rum): این رام ها برای مدت طولانی تری کهنه می شن و معمولاً برای نوشیدن به تنهایی یا با یه تیکه یخ مناسبن، چون طعم های پیچیده و عمیقی دارن که حیفه با چیزی قاطی بشن.

باکاردی (Bacardi)، کاپیتان مورگان (Captain Morgan) و زاکاپا (Zacapa) از مشهورترین برندهای رام تو دنیا هستن.

جین: عطر و بوی باغ گیاهان

جین (Gin) یه جور دیگه از نوشیدنی های الکلیه که طعم و بوی خاصش رو مدیون یه دونه توت کوچیک به اسم توت سرو یا همون جونیپر بری (Juniper Berry) هست. البته غیر از جونیپر، گیاهان معطر دیگه (بهشون می گن Botanicals) مثل تخم گشنیز، ریشه زنبق، پوست پرتقال و لیمو و کلی چیز دیگه هم تو تولید جین استفاده می شن که بهش یه طعم و بوی پیچیده و منحصربه فرد می دن. منشأ جین هلنده، ولی نوع انگلیسی اون یعنی لندن درای حسابی محبوب شده.

انواع جین

جین هم مثل بقیه نوشیدنی ها، انواع مختلفی داره:

• جین لندن درای (London Dry Gin): این محبوب ترین نوع جینه که تو سراسر دنیا شناخته شده. اسمش ربطی به محل تولیدش نداره و به روش تولیدش اشاره می کنه. لندن درای خشکه، یعنی هیچ شیرینی اضافی نداره و طعم جونیپر توش حسابی غالبه. این جین برای کوکتل های کلاسیک مثل جین و تونیک (Gin & Tonic) عالیه.
• جین الد توم (Old Tom Gin): این نوع جین کمی شیرین تر از لندن درای هست و یه جورایی پل بین جین های اولیه و جین های مدرنه. اگه جین های خشک براتون زیادی تند هستن، الد توم می تونه گزینه خوبی باشه.
• جین پلیموت (Plymouth Gin): این جین فقط تو شهر پلیموت انگلستان تولید می شه. نسبت به لندن درای کمی شیرین تر، میوه ای تر و معطرتره.
• جنِوِر (Genever): این جین سنتی هلندیه که با غلات مالت شده تولید می شه و معمولاً طعمی قوی تر و مالت مانند داره. جنور رو می شه به عنوان جد بزرگ جین های مدرن دونست.

برندهای مشهور جین: تانکرری (Tanqueray)، بمبئی سافایر (Bombay Sapphire)، هندریکس (Hendrick’s) و بیف ایتر (Beefeater).

تکیلا: طعم آفتابی مکزیک

تکیلا (Tequila) یه نوشیدنی مکزیکیه که از گیاه آگاوه آبی (Blue Agave) به دست میاد. این گیاه تو منطقه خالیسکو (Jalisco) مکزیک رشد می کنه و قانون می گه برای اینکه یه نوشیدنی تکیلا باشه، باید حتماً تو این منطقه و با حداقل ۵۱ درصد آگاوه آبی تولید بشه. تکیلا هم انواع مختلفی داره که بر اساس مدت زمان کهنه گی شون تو بشکه دسته بندی می شن.

انواع تکیلا بر اساس کهنگی

شناختن انواع تکیلا بر اساس مدت زمان کهنگی شون خیلی مهمه:

1. بلانکو/نقره ای (Blanco/Silver): این تکیلا یا اصلاً کهنه نمی شه یا برای مدت خیلی کوتاهی تو بشکه می مونه. رنگش شفافه و طعم خالص و تند آگاوه رو داره. برای شات های تکیلا و کوکتل هایی مثل مارگاریتا (Margarita) فوق العاده است.
2. رپوسادو (Reposado): رپوسادو به معنی استراحت کرده هست. این تکیلا برای ۲ ماه تا ۱ سال تو بشکه های بلوطی کهنه می شه. رنگش کمی طلایی می شه و طعمش نرم تر و کمی شیرین تره، با ته مزه های وانیل یا کارامل.
3. آنیِخو (Añejo): آنیِخو به معنی کهنه هست. این تکیلا برای ۱ تا ۳ سال تو بشکه های بلوطی کهنه می شه. رنگش تیره تر و طعمش پیچیده تر و دودی تر می شه، با مزه هایی شبیه به ویسکی یا برندی.
4. اکسترا آنیِخو (Extra Añejo): این لوکس ترین نوع تکیلاست که برای بیش از ۳ سال کهنه می شه. طعمش حسابی غنی و پیچیده ست و معمولاً برای نوشیدن به تنهایی و لذت بردن از عمق مزه اش مناسبه.

خوزه کوئروو (Jose Cuervo)، پاترون (Patrón)، ۱۸۰۰ (Eighteen Hundred) و دون خولیو (Don Julio) از معروف ترین برندهای تکیلا هستن.

برندی: عصاره نجیب میوه

برندی (Brandy) یه نوشیدنی الکلیه که معمولاً از تقطیر شراب میوه، عمدتاً انگور، به دست میاد. بعد از تقطیر، این نوشیدنی تو بشکه های چوبی کهنه می شه که همین فرآیند بهش رنگ و طعم های خاص و پیچیده می ده. برندی تو نقاط مختلف دنیا تولید می شه و هر کشور یا منطقه ای، سبک خاص خودش رو داره.

انواع اصلی برندی

مشهورترین انواع برندی عبارتند از:

1. کنیاک (Cognac): این سلطان برندی هاست! کنیاک فقط می تونه تو منطقه کنیاک فرانسه و تحت قوانین سخت گیرانه تولید بشه. این نوشیدنی از تقطیر شراب انگورهای خاص منطقه کنیاک به دست میاد و برای مدت طولانی تو بشکه های بلوطی کهنه می شه. کنیاک رو بر اساس مدت زمان کهنه گی اش دسته بندی می کنن:
   • VS (Very Special): حداقل ۲ سال کهنه شده.
   • VSOP (Very Superior Old Pale): حداقل ۴ سال کهنه شده.
   • XO (Extra Old): حداقل ۱۰ سال کهنه شده (قبلاً ۶ سال بود).

   کنیاک طعم های پیچیده میوه ای، گلی، آجیلی و چوبی داره. هنسی (Hennessy)، رِمی مارتن (Rémy Martin) و کورووازیه (Courvoisier) از برندهای مشهور کنیاک هستن.

2. آرمانیاک (Armagnac): این هم یه برندی فرانسویه که تو منطقه آرمانیاک تولید می شه. آرمانیاک معمولاً فقط یک بار تقطیر می شه و همین باعث می شه طعم قوی تر و روستایی تری نسبت به کنیاک داشته باشه. اغلب به عنوان یه برندی اصیل و با شخصیت شناخته می شه.
3. برندی های میوه ای (Fruit Brandies/Eau de Vie): این برندی ها از تقطیر میوه های دیگه غیر از انگور ساخته می شن، مثل سیب (کالوادوس – Calvados)، گلابی، آلبالو و زردآلو. معمولاً شفاف و بدون رنگ هستن و طعم خالص میوه رو دارن.

برندی رو معمولاً تو گیلاس های مخصوص (snifter) می نوشن تا بوی پیچیده اش بهتر پخش بشه و بشه از تمام ابعاد طعمیش لذت برد. یه جورایی مثل یه اثر هنریه که باید با دقت لمسش کرد.

لیکورها: شیرینی و تنوع بی پایان

لیکورها (Liqueurs) یه دنیای جداگونه و رنگارنگ تو صنعت نوشیدنی های الکلی دارن. این نوشیدنی ها معمولاً شیرین تر از بقیه مشروبات هستن و درصد الکلشون هم اغلب پایین تره. لیکورها رو با اضافه کردن میوه، گیاهان معطر، ادویه جات، قهوه، خامه و کلی چیز دیگه به یه پایه الکلی (مثل برندی، ودکا یا رام) تولید می کنن. همین تنوع مواد اولیه باعث می شه که طیف طعم و بوی لیکورها بی نهایت گسترده باشه.

انواع رایج لیکور

لیکورها رو می شه بر اساس طعم و مواد اولیه اصلیشون دسته بندی کرد:

• لیکورهای میوه ای: مثل کوانترو (Cointreau) یا گرند مارنیه (Grand Marnier) که از پوست پرتقال درست می شن، یا لیکورهای آلبالو و لیمو که طعم میوه ای قوی دارن.
• لیکورهای کرمی: مثل بیلیز (Baileys) که یه لیکور ایرلندی بر پایه ویسکی و خامه است و حسابی محبوبه.
• لیکورهای گیاهی/ادویه ای: مثل یگرماستر (Jägermeister) که از ۵۶ گیاه و ادویه مختلف ساخته شده، یا شارتروز (Chartreuse) که یه لیکور فرانسوی باستانی با طعم های گیاهی پیچیده است.
• لیکورهای قهوه: مثل کالوا (Kahlúa) که با قهوه و رام مکزیکی ساخته می شه و برای کوکتل هایی مثل اسپرسو مارتینی عالیه.

لیکورها رو می شه به تنهایی (معمولاً بعد از شام)، با یخ یا تو کوکتل های مختلف مصرف کرد. تنوعشون اینقدر زیاده که هر سلیقه ای رو راضی می کنه.

سایر مشروبات الکلی قابل توجه (مختصر)

دنیای نوشیدنی های الکلی خیلی بزرگه و غیر از اینایی که گفتیم، انواع دیگه هم هستن که بد نیست اسمشون رو بدونیم:

• ابسنت (Absinthe): یه نوشیدنی فرانسوی/سوئیسی با درصد الکل بالا و طعم قوی رازیانه. زمانی به خاطر اثرات روانگردانش شهرت داشت و الان هم با احتیاط مصرف می شه.
• اشناپس (Schnapps): یه نوشیدنی آلمانی که می تونه از تقطیر میوه باشه (مثل برندی میوه ای) یا یه لیکور شیرین طعم دار.

نکات مهم در انتخاب و سرو مشروبات الکلی خارجی

حالا که با انواع شیشه مشروب خارجی آشنا شدیم، چند تا نکته هست که دونستنش می تونه بهتون کمک کنه تا تجربه بهتری داشته باشین:

1. ذائقه شخصی حرف اول رو می زنه: اول از همه، سلیقه خودتون مهمه. بعضیا طعم های دودی و قوی رو دوست دارن، بعضیا شیرین و میوه ای، و بعضیا هم خنثی و ملایم. از امتحان کردن نترسید تا بفهمید چی بیشتر بهتون مزه می ده.
2. مناسبت مصرف: هر نوشیدنی برای یه مناسبت خاصی بهتره. یه ویسکی کهنه رو شاید دوست داشته باشین تنها و آروم بنوشین، در حالی که یه رام سفید برای یه مهمونی پر سروصدا و کوکتل بازی عالیه.
3. نحوه نگهداری: اکثر مشروبات الکلی رو باید تو جای خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری کنید. برای نگهداری طولانی مدت تو یخچال لازم نیست، مگر اینکه بطری باز شده باشه یا لیکورهای کرمی باشن.
4. روش های سرو:
   • به تنهایی (Neat): بدون یخ و هیچ افزودنی. برای ویسکی های کهنه و برندی های باکیفیت.
   • با یخ (On the Rocks): یه تیکه یا چند تیکه یخ. برای نرم کردن طعم نوشیدنی های قوی.
   • کوکتل: با ترکیب با نوشیدنی های دیگه، میوه ها، شربت ها و … کلی کوکتل خوشمزه می شه درست کرد.

نتیجه گیری

دنیای انواع شیشه مشروب خارجی یه جهان بی انتها و هیجان انگیزه که هر گوشه اش پر از طعم ها، بوها و داستان های جدیده. از ویسکی های باصلابت و کهنه گرفته تا ودکاهای شفاف و رام های گرمسیری، هر کدومشون شخصیت خودشون رو دارن و می تونن یه تجربه منحصربه فرد رو بهتون هدیه بدن. شناخت این تنوع نه تنها به شما کمک می کنه انتخاب های آگاهانه تری داشته باشین، بلکه شما رو با فرهنگ ها و روش های تولید مختلف تو سراسر دنیا هم آشنا می کنه. پس با اطلاعاتی که به دست آوردین، حالا وقتشه که خودتون دست به کار بشین و قدم به قدم تو این دنیای پرماجرا بگردید و طعم های جدید رو کشف کنید. هر جامی که پر می شه، یه فرصت جدیده برای چشیدن یه گوشه از این جهان پهناور.