ورزشگاه کروک پارک

ورزشگاه کروک پارک، قلب تپنده ورزش و فرهنگ ایرلند، فقط یک استادیوم نیست؛ یک نماد ملی است که در دوبلین قرار گرفته و سال هاست که شاهد لحظات تاریخی و شورانگیز بوده. این ورزشگاه که خانه اتحادیه ورزشی گیلیک (GAA) به حساب می آید، با ظرفیت 82,300 نفر، یکی از بزرگترین استادیوم های اروپا محسوب می شود و داستان های زیادی برای گفتن دارد.

۱. قلب تپنده ایرلند: معرفی ورزشگاه کروک پارک

اگه اهل ورزش و هیجان باشید یا به تاریخ و فرهنگ ایرلند علاقه داشته باشید، حتماً اسم ورزشگاه کروک پارک به گوشتون خورده. این استادیوم غول پیکر، که تو قلب دوبلین جا خوش کرده، فقط یه زمین بازی ساده نیست؛ اینجاست که نفس نفس زدن های تاریخ، فریادهای تماشاچی ها و لحظه های فراموش نشدنی، با هم گره خوردن.

کروک پارک، خونه اصلی اتحادیه ورزشی گیلیک یا همون GAA، مرکزی ترین نقطه برای برگزاری مسابقات فوتبال گیلیک و هورلینگ به حساب میاد. این ورزشگاه با گنجایش فوق العاده ۸۲,۳۰۰ نفر، نه تنها بزرگترین استادیوم ایرلنده، بلکه تو لیست بزرگترین استادیوم های اروپا هم جا داره و معمولاً توش فوتبال معمولی برگزار نمی شه، مگر در مواقع خاص و استثنائی. اینجا محلیه که ایرلندی ها هویت ورزشی و فرهنگیشون رو جشن می گیرن و هر گوشه اش پر از خاطره و داستانه. آماده اید یه سفر عمیق به دل این نماد ملی داشته باشیم و ببینیم چه رازهایی تو خودش پنهون کرده؟

۲. از گذشته تا امروز: تاریخچه کروک پارک

داستان کروک پارک از یک زمین ساده شروع شد و به یکی از مهم ترین نمادهای ایرلند رسید. یه تاریخ پر فراز و نشیب که پر از لحظات تلخ و شیرینه.

ریشه های اولیه و خرید توسط GAA

همونطور که خیلی جاهای معروف دنیا اولش یه چیز دیگه بودن، جایی که الان کروک پارک ایستاده، تو دهه ۱۸۸۰ میلادی متعلق به یه آقایی به اسم موریس باترلی بود و اسمش زمین ورزشی خیابان جونز یا مسابقات اسب دوانی شهر و حومه بود. حتی از سال ۱۸۹۳، باشگاه فوتبال بوهیمیان هم ازش استفاده می کرد. اما سرنوشت چیز دیگه ای براش رقم زده بود.

تو سال ۱۹۰۸، یه روزنامه نگار و عضو فعال اتحادیه ورزشی گیلیک (GAA) به اسم فرانک دینین، پتانسیل این زمین رو دید. با قرض و قوله، مبلغ ۳,۲۵۰ پوند رو جور کرد و زمین رو خرید. پنج سال بعد، یعنی تو سال ۱۹۱۳، GAA این زمین رو با ۳,۵۰۰ پوند از دینین خرید و اینطوری شد که صاحب انحصاری این ملک شد. از اون به بعد، اسم زمین به افتخار آرکبیشاپ توماس کروک، یکی از اولین حامیان GAA، شد کروک پارک. این یه نقطه عطف بود که مسیر تاریخ رو عوض کرد.

آرکبیشاپ کروک و توسعه های ابتدایی

تو سال ۱۹۱۳، کروک پارک فقط یه جایگاه داشت که الان بهش می گن هاگان استند و دور تا دورش هم زمین چمن بود. اما این وضع زیاد دوام نیاورد. تو سال ۱۹۱۷، یه تپه چمنی تو انتهای خط راه آهن ساخته شد تا تماشاچی ها دید بهتری داشته باشن. این سکوی پله کانی اولش هیل ۶۰ نام گرفت، به یاد نبردی تو کمپین گالیپولی. ولی بعداً به هیل ۱۶ تغییر اسم داد، که یادآور قیام عید پاک ۱۹۱۶ باشه. جالبه بدونید که خیلی ها اشتباهی فکر می کنن این تپه با آوارهای ساختمان GPO (اداره پست مرکزی) ساخته شده، در حالی که یه سال قبل از قیام، یعنی تو ۱۹۱۵، ساختش تموم شده بود.

یکشنبه خونین: زخمی بر تاریخ

یکی از تلخ ترین و مهم ترین اتفاقات تاریخ کروک پارک، که خیلی هم نمادینه، یکشنبه خونین تو ۲۱ نوامبر ۱۹۲۰ بود. تو اوج جنگ استقلال ایرلند، در حین یه مسابقه فوتبال گیلیک بین دوبلین و تیپراری، نیروهای بخش کمکی پلیس سلطنتی ایرلند (RIC) وارد استادیوم شدن و شروع به تیراندازی به سمت جمعیت کردن. تو این فاجعه، ۱۴ غیرنظامی، از جمله ۱۳ تماشاچی و مایکل هاگان، بازیکن تیم تیپراری، کشته یا به شدت مجروح شدن.

این تیراندازی، پاسخی بود به کشتار ۱۵ نفر از اعضای گروه قاهره (افسران اطلاعاتی بریتانیا) توسط تیم مایکل کالینز در همون روز. بعد از این واقعه دلخراش، سکوی هاگان که تو سال ۱۹۲۴ ساخته شد، به یاد مایکل هاگان نامگذاری شد. این اتفاق، یه زخم عمیق تو حافظه ملی ایرلند به جا گذاشت و کروک پارک رو به نمادی از مقاومت و رنج ملی تبدیل کرد.

یکشنبه خونین، فقط یک اتفاق ورزشی نبود؛ این واقعه تراژیک در سال ۱۹۲۰، کروک پارک را به نمادی از مقاومت و مبارزات استقلال طلبانه ایرلند تبدیل کرد و نشان داد که چگونه ورزش و سیاست در این کشور در هم تنیده اند.

رویدادهای عجیب و غریب اولیه

شاید براتون جالب باشه که بدونید کروک پارک فقط میزبان ورزش های گیلیک و فوتبال نبوده. مثلاً تو سال ۱۹۲۴، یه فرد آمریکایی به اسم تگز آستین، اولین مسابقه رودئو حرفه ای ایرلند رو تو همین استادیوم برگزار کرد! برای هفت روز، از ۱۸ تا ۲۴ آگوست، با دو اجرا در روز، جمعیت زیادی به کروک پارک هجوم آوردن تا گاوچران ها و گاوچران های زن رو از کانادا، آمریکا، مکزیک، آرژانتین و استرالیا ببینن که برای عناوین قهرمانی رقابت می کردن. بعضی از این رویدادها حتی توسط British Pathe هم فیلمبرداری شده بود. این نشون می ده که کروک پارک از همون اولش، مکانی برای رویدادهای متنوع و جذاب بوده.

توسعه های میانی و رکوردهای تماشاچی

بعد از این اتفاقات، کروک پارک همچنان در حال رشد بود. تو سال ۱۹۲۷، سکوی کوزاک به افتخار مایکل کوزاک (بنیانگذار و اولین دبیر GAA) ساخته شد. تو سال ۱۹۳۶، اولین سکوی دو طبقه کوزاک با ۵,۰۰۰ صندلی بازگشایی شد و برای هیل ۱۶ هم سکوهای بتنی ساخته شد. تو سال ۱۹۵۲، سکوی نالی به یاد پت نالی، یکی دیگه از بنیانگذاران GAA، ساخته شد. هفت سال بعد، یعنی تو سال ۱۹۵۹، به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد GAA، سکوی هاگان جدید باز شد.

این توسعه ها باعث شد که کروک پارک به ظرفیت های بالاتری برسه. رکورد بالاترین حضور تماشاچی ها تو فینال قهرمانی فوتبال گیلیک ۱۹۶۱، با ۹۰,۵۵۶ نفر برای بازی بین آافلی و داون ثبت شد. البته بعد از اینکه تو سال ۱۹۶۶ صندلی به سکوی کوزاک اضافه شد، بزرگترین جمعیتی که تا حالا تو این استادیوم ثبت شده، ۸۴,۵۱۶ نفر بوده. این ارقام نشون می ده که شور و اشتیاق برای ورزش های گیلیک چقدر زیاد بوده و هست.

۳. تولد دوباره: معماری و بازسازی مدرن (۱۹۹۱-۲۰۰۵)

کروک پارک، مثل یک موجود زنده، بارها پوست انداخته تا به شکل امروزی خودش برسه. یه پروسه بازسازی عظیم که اون رو به یکی از مدرن ترین استادیوم های دنیا تبدیل کرد.

چرا کروک پارک نیاز به تغییر داشت؟

همونطور که دنیا پیشرفت می کنه، نیازها هم تغییر می کنن. تو سال ۱۹۸۴، مسئولین GAA تصمیم گرفتن که باید یه فکری برای افزایش ظرفیت استادیوم قدیمی بکنن. این تصمیم شروع یه دوره بازسازی بزرگ بود. طرح نهایی برای یه استادیوم با ظرفیت ۸۰,۰۰۰ نفر تو سال ۱۹۹۱ تکمیل شد. از اونجایی که ورزش های گیلیک تو یه زمین بزرگ برگزار می شن، یه خواسته مهم این بود که تماشاچی ها زیاد از زمین دور نباشن. برای همین، طراحان یه طرح سه طبقه رو ارائه دادن که شامل طبقه اصلی، یه سطح پریمیوم با امکانات رفاهی و یه طبقه بالایی بود. سطح پریمیوم هم رستوران، بار و فضاهای کنفرانس رو تو خودش جا داده بود.

این پروژه تو چهار فاز و طی ۱۴ سال انجام شد. از اونجایی که کروک پارک برای GAA خیلی مهم بود و باید میزبان بازی های بزرگ می بود، در طول بازسازی اصلاً تعطیل نشد. تو هر فاز، بخش های مختلفی از استادیوم بازسازی می شد، در حالی که بقیه قسمت ها باز بود. حتی فینال های سالانه هورلینگ و فوتبال تمام ایرلند هم تو همین استادیوم، در طول این توسعه ها، برگزار می شد. واقعاً یه شاهکار مهندسی بود!

فاز اول: سکوی کوزاک جدید

اولین قدم تو این بازسازی عظیم، ساختن یه جایگزین برای سکوی قدیمی کوزاک بود. قسمت پایینی این سکوی جدید تو سال ۱۹۹۴ باز شد و قسمت بالایی هم تو سال ۱۹۹۵ به بهره برداری رسید. این فاز با هزینه ای حدود ۳۵ میلیون پوند تموم شد. سکوی جدید ۱۸۰ متر طول و ۳۵ متر ارتفاع داشت و می تونست ۲۷,۰۰۰ نفر رو تو خودش جا بده. علاوه بر این، ۴۶ سوئیت پذیرایی هم داشت. سکوی کوزاک جدید سه طبقه برای تماشا داشت: طبقه اصلی، یه سطح پریمیوم با امکانات مهمان نوازی و یه طبقه بالایی. تو این فاز، یه سر زمین هم به سکو نزدیک تر شد چون قرار بود زمین بازی یه کم تراز بشه.

فاز دوم: سکوی داوین و تونل علی

فاز دوم توسعه تو اواخر سال ۱۹۹۸ شروع شد و هدفش گسترش سکوی جدید کوزاک بود تا جای سکوی قدیمی کانال اند رو بگیره. تو این فاز، یه زمین راگبی که تو سال ۱۹۱۰ توسط فرانک دینین به بلودر کالج فروخته شده بود، دوباره خریداری شد. در عوض، کالج زمین های ورزشی دیستیلری رود رو دریافت کرد. این سکو الان به اسم دوین استند (Davin Stand) شناخته می شه، به افتخار موریس داوین، اولین رئیس GAA. تو همین فاز بود که تونلی ساخته شد که بعداً به احترام محمدعلی کلی، به خاطر مبارزه اش با ال لوئیس تو سال ۱۹۷۲ تو کروک پارک، اسمش رو گذاشتن تونل علی. این نشون می ده که کروک پارک فقط به ورزش های گیلیک محدود نمی شه و جایگاه مهمی تو تاریخ ورزش جهان داره.

فاز سوم: سکوی هاگان جدید

فاز سوم مربوط به ساخت هاگان استند جدید بود. تو این بخش، باید برای انواع مختلفی از تماشاچی ها، از جمله تماشاچیان عادی، مهمانان ویژه شرکت ها، افراد VIP، خدمات رسانه ای و کارکنان عملیاتی، امکانات فراهم می شد. امکانات اضافی شامل یه طبقه نیم طبقه مجهز برای VIP و آرد کومهیرل (جایی که مقامات می نشینن) به همراه یه فضای مطبوعاتی تو طبقه بالا بود. با پایان فاز سوم، ظرفیت کل تماشاچیان کروک پارک به ۸۲,۰۰۰ نفر رسید. فینال قهرمانی فوتبال گیلیک ۱۹۹۹، آخرین بازی بود که تو هاگان استند قدیمی برگزار شد. این توسعه ها واقعاً کروک پارک رو متحول کرد.

فاز چهارم: سکوی نالی و تراس هیل ۱۶/دینین

بعد از المپیک ویژه ۲۰۰۳، ساخت و ساز فاز نهایی، یعنی فاز چهارم، تو سپتامبر ۲۰۰۳ شروع شد. این فاز شامل بازسازی سکوی نالی (که به افتخار ورزشکار پت نالی نامگذاری شده بود) و هیل ۱۶ به یه سکوی پله کانی جدید به اسم نالی اِند/دینین هیل ۱۶ بود. در حالی که اسم نالی قبلاً برای سکوی جایگزین شده استفاده می شد، استفاده از اسم دینین جدید بود و به احترام فرانک دینین، کسی که تو سال ۱۹۰۸ استادیوم اصلی رو برای GAA خرید و تو ۱۹۱۳ بهشون داد، انتخاب شد. سکوی نالی قدیمی رو هم بردن و تو یه جای دیگه دوباره سرهم کردن.

فاز چهارم بازسازی رسماً تو ۱۴ مارس ۲۰۰۵ توسط رئیس وقت GAA، شان کلی، افتتاح شد. به دلایل لجستیکی (و تا حدی تاریخی)، و همچنین برای فراهم کردن فضای ارزان تر با ظرفیت بالا، این منطقه به جای یه جایگاه صندلی دار، یه سکوی پله کانی باقی موند که تنها فضای ایستاده تو کروک پارک بود. بر خلاف هیل قبلی، این سکوی پله کانی جدید به بخش های جداگانه تقسیم شد – هیل A (کنار سکوی کوزاک)، هیل B (پشت دروازه ها) و سکوی نالی (جای سکوی قدیمی نالی). این هیل کاملاً بازسازی شده ظرفیتی حدود ۱۳,۲۰۰ نفر داشت که ظرفیت کلی استادیوم رو به ۸۲,۳۰۰ نفر رسوند. این اتفاق کروک پارک رو تو اون زمان بعد از کمپ نو بارسلونا، دومین استادیوم بزرگ اروپا کرد. البته به خاطر وجود فضای پله کانی، برای مدت کوتاهی که کروک پارک میزبان فوتبال بین المللی تو سال های ۲۰۰۷-۲۰۰۹ بود، ظرفیتش به حدود ۷۳,۵۰۰ نفر کاهش پیدا می کرد، چون قوانین فیفا می گه بازی های رسمی باید تو استادیوم های تمام صندلی دار برگزار بشن.

۴. زمین سبز: چمن و سیستم های پیشرفته

چمن هر ورزشگاهی، قلب اونجاست. تو کروک پارک هم، کیفیت چمن اهمیت خیلی زیادی داره، مخصوصاً با اون همه مسابقه و رویداد که روش برگزار می شه.

ماجرای چمن کروک پارک

زمین بازی تو کروک پارک یه زمین خاکی بود که تو سال ۲۰۰۲ با چمن مدل Desso GrassMaster جایگزین شد. اما این چمن جدید هم بدون مشکل نبود! خیلی از بازیکن ها و مربی ها شاکی بودن که زمین زیادی سفت و لغزنده است. انگار نمی شد روش به راحتی بازی کرد. برای همین، دوباره چمن رو عوض کردن و به چمن خاکی برگشتن. این نشون می ده که مسئولین چقدر به تجربه بازیکن ها اهمیت می دن و دنبال بهترین کیفیت برای زمین بازی هستن.

نگهداری حرفه ای: سیستم رشد و نورپردازی

حفظ کیفیت چمن تو تمام فصول، مخصوصاً تو آب و هوای ایرلند، کار آسونی نیست. برای همین، از ژانویه ۲۰۰۶، یه سیستم رشد و نورپردازی ویژه به اسم SGL Concept تو کروک پارک استفاده می شه. این سیستم، که توسط شرکت هلندی SGL (Stadium Grow Lighting) ساخته شده، کمک می کنه تا همه عوامل موثر بر رشد چمن، مثل نور، دما، دی اکسید کربن، آب، هوا و مواد مغذی، کنترل و مدیریت بشن. اینطوری، حتی تو ماه های سرد زمستون هم چمن باکیفیت و سرسبز می مونه.

از سال ۲۰۰۷ هم، نورافکن های دائمی تو استادیوم نصب شدن. این کار به خاطر نیاز به برگزاری مسابقات شبانه، مثل بازی شش ملت ۲۰۰۷ با فرانسه، انجام شد. جالبه که خیلی از زمین های GAA تو سراسر کشور هم شروع به نصب نورافکن کردن، چون کم کم این سازمان تصمیم گرفته بازی های مهم رو عصرها هم برگزار کنه، در حالی که قبلاً تقریباً همه مسابقات مهم عصر یکشنبه ها برگزار می شد. اولین بازی زیر نورافکن ها تو کروک پارک، یه مسابقه لیگ ملی فوتبال بین دوبلین و تایرون تو ۳ فوریه ۲۰۰۷ بود که با حضور بیش از ۸۱,۰۰۰ نفر برگزار شد و رکورد بیشترین تماشاچی برای یه بازی لیگ ملی رو ثبت کرد. بعدش هم بازی شش ملت ایرلند با فرانسه تو ۱۱ فوریه برگزار شد. البته قبلاً هم برای بازی امریکن بول بین شیکاگو بیرز و پیتسبورگ استیلرز تو ۱۹۹۷ و برای المپیک ویژه ۲۰۰۳، نورافکن های موقت نصب شده بود.

۵. قلب رویدادها: ورزش و سرگرمی در کروک پارک

کروک پارک فقط یه استادیوم نیست؛ اینجا محلی برای برگزاری بزرگترین رویدادهای ورزشی و کنسرت های حماسیه که اسمش رو تو تاریخ ثبت کرده.

ورزش های گیلیک: ریشه و اصالت

همونطور که گفتیم، کروک پارک مرکز اصلی ورزش های گیلیک ایرلنده. هر سال، فینال های All-Ireland تو هر دو رشته فوتبال گیلیک و هورلینگ، تو همین استادیوم برگزار می شه. این مسابقات، اوج هیجان و رقابت رو تو ایرلند نشون می دن و هزاران نفر از سراسر کشور رو جذب می کنن. اینجاست که قهرمان های ملی شناخته می شن و لحظه هایی ساخته می شه که سال ها تو خاطره ها می مونه.

قانون ۴۲: جدال سنت و مدرنیته

یه زمانی، یه بحث حسابی تو ایرلند در مورد استفاده از کروک پارک برای ورزش هایی غیر از ورزش های گیلیک وجود داشت. GAA به عنوان یه سازمان ملی گرا که برای حفظ و ترویج ورزش های اصیل ایرلندی تاسیس شده بود، همیشه خودش رو موظف می دونست که با ورزش های خارجی (که عملاً منظور ورزش های بریتانیایی بود) مخالفت کنه. تا سال ۱۹۷۱، قانون ۲۷ اساسنامه GAA می گفت که اگه یه عضو GAA فوتبال، راگبی یا کریکت بازی کنه، ممکنه از انجام بازی های گیلیک محروم بشه. این قانون بعداً لغو شد، اما قانون ۴۲ هنوز استفاده از اموال GAA رو برای ورزش هایی که با منافع این سازمان در تضاد بودن، ممنوع می کرد.

البته، GAA انعطاف پذیری هایی هم نشون داد. مثلاً تو ژوئن ۲۰۰۳، کروک پارک میزبان بازی های جهانی المپیک ویژه بود و حضور محمدعلی کلی تو مراسم افتتاحیه، یه اتفاق فراموش نشدنی بود. این اولین باری بود که بازی های جهانی المپیک ویژه خارج از آمریکا برگزار می شد. تو ۱۶ آوریل ۲۰۰۵، یه رأی گیری برای موقتاً لغو کردن قانون ۴۲ انجام شد. این رأی گیری به شورای مرکزی GAA اجازه داد که در دوره ای که استادیوم لنس داون رود (محل برگزاری بازی های بین المللی فوتبال و راگبی) در حال بازسازی بود، کروک پارک رو برای رویدادهایی غیر از ورزش های گیلیک اجاره بده. این حرکت، با ۲۲۷ رأی موافق در برابر ۹۷ رأی مخالف، که ۱۱ رأی بیشتر از دوسوم اکثریت لازم بود، تصویب شد.

راگبی و فوتبال: مهمانان ویژه

تو ژانویه ۲۰۰۶، GAA با فدراسیون فوتبال ایرلند (FAI) و اتحادیه راگبی ایرلند (IRFU) به توافق رسید تا دو بازی شش ملت و چهار بازی بین المللی فوتبال رو تو کروک پارک تو سال ۲۰۰۷ برگزار کنن. تو فوریه ۲۰۰۷ هم، استفاده از زمین توسط FAI و IRFU تو سال ۲۰۰۸ هم تایید شد. این توافق ها تو چارچوب لغو موقت قانون بود، چون لنس داون رود تا سال ۲۰۱۰ در حال بازسازی بود. هرچند GAA گفته بود که استفاده از کروک پارک فراتر از ۲۰۰۸ نخواهد رفت، اما تیم راگبی ایرلند تو سال ۲۰۰۹ هم برای سومین فصل از کروک پارک استفاده کرد.

۱۱ فوریه ۲۰۰۷، اولین بازی راگبی بین المللی تو کروک پارک برگزار شد. ایرلند تو یه بازی شش ملت از فرانسه جلو بود، اما با نتیجه ۱۷-۲۰ شکست خورد. رافائل ایبانز اولین تلاش (try) رو تو اون بازی انجام داد و رونان اوگارا هم اولین تلاش ایرلند رو تو کروک پارک ثبت کرد.

یه بازی دیگه بین ایرلند و انگلستان تو ۲۴ فوریه ۲۰۰۷، به خاطر اتفاقات یکشنبه خونین تو سال ۱۹۲۰، از نظر سیاسی خیلی نمادین بود. نگرانی های زیادی وجود داشت که واکنش به خوندن سرود ملی بریتانیا (خدایا ملکه را حفظ کن) چی خواهد بود. اما در نهایت، سرود بدون هیچ مشکلی خونده شد و با تشویق هر دو گروه از تماشاچیان همراه بود. ایرلند هم اون بازی رو با نتیجه ۴۳-۱۳ برد (بزرگترین بردشون مقابل انگلستان تو راگبی).

تو ۲۴ مارس ۲۰۰۷، اولین بازی فوتبال بین المللی هم تو کروک پارک برگزار شد. تیم ملی ایرلند تو چارچوب مقدماتی یورو ۲۰۰۸، مقابل ولز قرار گرفت و با گل استفان ایرلند، با نتیجه ۱-۰ و با حضور ۷۲,۵۰۰ نفر به پیروزی رسید. قبل از این، جام IFA هم تو سال ۱۹۰۱ تو جونز رود (کروک پارک اون زمان) برگزار شده بود، اما اون ۱۲ سال قبل از مالکیت GAA بود.

فوتبال آمریکایی (NFL) و رکوردهای بی نظیر

کروک پارک حتی میزبان فوتبال آمریکایی هم بوده! مذاکراتی برای برگزاری بازی های سری بین المللی NFL تو سال ۲۰۱۱ تو کروک پارک انجام شد، اما در نهایت بازی به استادیوم ومبلی واگذار شد. با این حال، تو ژوئیه ۲۰۱۳ اعلام شد که تیم های پن استیت و سنترال فلوریدا فصل فوتبال کالجی خودشون رو تو سال ۲۰۱۴ تو کروک پارک شروع می کنن. و مهم تر از اون، تو ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۵، کروک پارک اولین بازی فصل منظم NFL رو میزبانی کرد که توش پیتسبورگ استیلرز با نتیجه ۲۴-۲۱ مینسوتا وایکینگز رو شکست داد و ۷۴,۵۱۲ نفر تماشاچی داشت.

کروک پارک رکوردهای جهانی دیگه ای هم داره. مثلاً تو ۲ مه ۲۰۰۹، میزبان نیمه نهایی جام حذفی راگبی هاینکن کاپ بود که توش لینستر با نتیجه ۲۵-۶ مونستر رو شکست داد. حضور ۸۲,۲۰۸ نفر تو اون بازی، رکورد جهانی جدیدی برای بازی های راگبی باشگاهی ثبت کرد. این رکورد تا ۳۱ مارس ۲۰۱۲ دوام آورد تا اینکه با یه بازی لیگ برتر انگلیس تو ومبلی شکسته شد.

کنسرت های بزرگ: از U2 تا تیلور سوئیفت

کروک پارک فقط برای ورزش نیست؛ اینجا یکی از بزرگترین مکان ها برای برگزاری کنسرت های موسیقی تو ایرلنده. خیلی از هنرمندان مطرح جهانی، از U2 و Westlife گرفته تا بروس اسپرینگستین، بیانسه، اد شیران، کلدپلی، گارت بروکس، رولینگ استونز و تیلور سوئیفت، تو اینجا کنسرت داشتن و رکوردهای فروش بلیت و حضور تماشاچی رو شکستن. این کنسرت ها نه تنها برای علاقه مندان به موسیقی، بلکه برای اقتصاد دوبلین هم خیلی مهمن. مثلاً، گروه پاپ ایرلندی Westlife تو سال ۲۰۱۲، بلیت های کنسرتشون رو تو کمتر از ۵ دقیقه فروختن که یه رکورد بی سابقه بود!

کروک پارک، علاوه بر میزبانی رویدادهای ورزشی حماسی، به صحنه بزرگی برای کنسرت های موسیقی تبدیل شده است، جایی که هنرمندان جهانی چون U2 و تیلور سوئیفت، خاطرات فراموش نشدنی را برای هزاران نفر رقم زده اند.

رویدادهای دیگر: فراتر از ورزش و موسیقی

کروک پارک حتی میزبان رویدادهای فرهنگی و مذهبی هم بوده. مثلاً تو سال ۲۰۱۲، کنگره بین المللی عشای ربانی رو میزبانی کرد که یه رویداد مهم مذهبی بود. این تنوع رویدادها نشون می ده که این استادیوم چقدر برای مردم ایرلند و حتی جهان، جایگاه ویژه ای داره.

۶. تجربه کروک پارک: از تور تا موزه

اگه گذرتون به دوبلین افتاد، کروک پارک فقط یه ساختمون بزرگ نیست که از بیرون ببینید و رد شید؛ اینجا یه دنیای کامله که می تونید واردش بشید و از تجربه های بی نظیری لذت ببرید.

تور خط افق: نگاهی از بالا به دوبلین

یکی از جذاب ترین قسمت های بازدید از کروک پارک، تور خط افق (Skyline Tour) هست. فکرشو بکنید، تو ارتفاع ۴۴ متری بالای استادیوم قدم می زنید و از اون بالا، یه نمای پانورامیک بی نظیر از شهر دوبلین و اطرافش رو تماشا می کنید! این تجربه واقعاً نفس گیره و بهتون اجازه می ده شهر رو از یه زاویه کاملاً متفاوت ببینید. این تور از ۱ ژوئن ۲۰۱۲ شروع به کار کرده و حتی مشعل المپیک هم تو ۶ ژوئن ۲۰۱۲ تو همین مسیر راهپیمایی شد. واقعاً یه جای خاص برای دیدن شهر و استادیوم بزرگه.

موزه GAA و تالار مشاهیر: یادبود اسطوره ها

اگه دوست دارید عمیق تر با تاریخ ورزش های گیلیک و کروک پارک آشنا بشید، حتماً باید از موزه GAA دیدن کنید. این موزه پر از داستان ها، یادگاری ها و اطلاعات جذابه که ریشه های این ورزش ها و نقش کروک پارک رو توشون نشون می ده. تو ۱۱ فوریه ۲۰۱۳، GAA بخش تالار مشاهیر رو هم تو موزه کروک پارک افتتاح کرد. اساس این طرح، تیم های هزاره فوتبال (که تو ۱۹۹۹ اعلام شد) و تیم هورلینگ (که تو ۲۰۰۰ اعلام شد) هستن. همه ۳۰ بازیکن این تیم ها به تالار مشاهیر راه پیدا کردن، به همراه اسطوره های دیگه ای مثل ایمون کریگان از تیم لیمریک و تونی مک تاگ از تیم آفلی که توسط کمیته فرعی GAA برای سال های ۱۹۷۰-۱۹۷۴ انتخاب شدن. هر سال هم اسطوره های جدیدی به این تالار اضافه می شن. اینجا جاییه که می تونید با قهرمان های واقعی ایرلند و ورزش های گیلیک آشنا بشید و از میراثشون الهام بگیرید.

مرکز ملی هندبال: نمادی از توسعه

در کنار استادیوم کروک پارک، یه مرکز جدید و مدرن هم هست به اسم مرکز ملی هندبال. این مرکز که تو گوشه جنوب شرقی استادیوم و در خیابان ساکویل قرار داره، تقریباً تکمیل شده. البته به خاطر همه گیری ویروس کرونا، مراحل پایانی ساختش یه کمی با تأخیر مواجه شد. این مرکز شامل سه زمین هندبال ۴ دیواریه که یکیش یه زمین نمایش با دیوار شیشه ای سه طرفه و صندلی های آمفی تئاتر مانند برای ۵۰۰ تماشاچیه. یه زمین نمایش سافت بال هم با ۲۰۰ صندلی و سه زمین ۱ دیواری هم داره. علاوه بر این، دفاتر کارکنان هندبال GAA، یه بار و کافه و همچنین یه مرکز اجتماعی هم توش قرار داره. جالبه که این مرکز حتی تو دوران کرونا برای تست COVID-19 توسط سرویس بهداشت ملی ایرلند هم استفاده شد. این مرکز تو دسامبر ۲۰۲۱ به صورت آزمایشی بازگشایی شد و اولین مسابقه رسمی هندبال ۱ دیواری تو دسامبر ۲۰۲۲ و اولین مسابقات هندبال ۴ دیواری هم تو آوریل ۲۰۲۳ توش برگزار شد. این نشون می ده که کروک پارک همچنان در حال گسترش و ارائه امکانات ورزشی مدرن به مردم ایرلنده.

۷. یک میراث زنده: کروک پارک همیشه در اوج

خب، رسیدیم به آخر داستان کروک پارک. همونطور که دیدیم، این استادیوم فقط یه زمین بازی نیست؛ یه کتاب تاریخ زنده است که هر ورقش پر از اتفاقات، شور و هیجان، و گاهی هم غم و اندوهه. از همون روزهای اول که یه زمین ساده برای مسابقات اسب دوانی بود، تا الان که به یکی از مدرن ترین و بزرگترین استادیوم های اروپا تبدیل شده، کروک پارک همیشه قلب تپنده ورزش و فرهنگ ایرلند بوده.

اینجا محلیه که مردم ایرلند هویت ملیشون رو جشن می گیرن، به اسطوره هاشون ادای احترام می کنن و تو کنسرت های بزرگ، شادترین لحظات رو تجربه می کنن. کروک پارک با همه فراز و نشیب هاش، با اون تاریخ پر از شور و فداکاریش، و با اون معماری چشم نواز و امکانات پیشرفتش، ثابت کرده که یه میراث زنده است. اینجا فقط یه استادیوم نیست؛ خونه ایه برای خاطرات جمعی یه ملت و یه نماد پایدار از روح ایرلندی که همیشه زنده و پویاست. مطمئنم که کروک پارک، تو سال های آینده هم داستان های جدیدی برای گفتن خواهد داشت و همچنان به عنوان یکی از مهم ترین جاذبه های ایرلند، می درخشه و میلیون ها نفر رو به سمت خودش جذب می کنه.