معجزه انار، گردو و توت فرنگی در پیشگیری از آلزایمر

غزال زیاری: ماده ای که در برخی از مواد غذایی مثل انار، توت فرنگی و گردو یافت می شود، در توانایی تشخیص و حذف سلول های آسیب دیده در مغز موش هایی که بیماری آلزایمر را مدل سازی می کنند، کاربردی و مفید نشان داده است.

پژوهشگران پیش از این هم نوعی ویتامین B3 را به نام ریبوزید نیکوتین آمید (NR) شناسایی کرده بودند که در حذف میتوکندری های آسیب دیده مغز موثر عمل می کند.

بیماری های تخریب کننده عصبی چطور عمل می کنند؟

زمانی که سیستم های پاک سازی عصبی قطع می شوند، درواقع با انباشت زباله ها، زمینه را برای بیماری های تخریب کننده عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون فراهم می کنند.

ویلهلم بور، بیوشیمیست دانشگاه کپنهاگ دراین باره گفته است: «بسیاری از بیماران مبتلابه بیماری های زوال عصبی، در حقیقت نوعی از اختلال عملکرد میتوکندری را تجربه می کنند که تحت عنوان میتوفوناژی نیز شناخته می شود. این بدان معناست که مغز در از بین بردن میتوکندری های ضعیف به دردسر می افتد و نتیجه آن، تجمع این میتوکندری های ضعیف و تاثیرشان بر عملکرد مغز خواهد بود.»

او ادامه داد: «در نتیجه اگر شما بتوانید فرآیند میتوفاژی را تحریک کرده و میتوکندری های ضعیف را حذف کنید، به نتایج بسیار مثبتی دست خواهید یافت.»

از همین رو بهره گیری از کامیون های زباله مغزی، بدین معناست که با پاک کردن بخشی از زباله های مغزی مرتبط با آلزایمر، کل سیستم کمی راحت تر و طولانی تر کار خواهد کرد.

این محققان در مطالعه قبلی خود، به موش های مبتلا به بیماری آلزایمر (AD)، ترکیبی از NR را به عنوان مکمل دادند؛ افزایش تولید یک کوآنزیم متابولیک ضروری به نام نیکوتین آمید آدنین دی نوکلیوتید (NAD)، نهایتاً باعث کاهش پروتیین های درهم و آسیب DNA در مغزشان شد.

حالا بور و دستیارانش، متوجه شده اند که ماده ای به نام اورولیتین A که در انار یافت می شود، تاثیر مشابهی را در مغز در حال مبارزه دارد.

محققان دریافتند که توانایی های موش های مدل AD که تحت درمان طولانی مدت با urolithin A قرارگرفته اند، در یادگیری، حافظه و حس بویایی بهبود یافته است. این پروتیین بر پروتیینی به نام کاتپسین Z تاثیرگذار است و به نظر می رسد که در مغزهای AD بیش ازحد فعال است و در التهاب نقش دارد. از سوی دیگر، بهره گیری از درمان Urolithin A تولید پروتیین را محدود کرد و به سطحی هم تراز با مغزهای غیر آلزایمری رساند و در این شرایط، فرآیندهای سلولی خاصی که به تجزیه ضایعات بیولوژیکی کمک می کنند، بازسازی شدند.

به علاوه درمان Urolithin A منجر به تعدیل پاسخ های ایمنی و سایر مسیرهای فیزیولوژیکی خاص برای AD شد؛ لازم به ذکر است که گرچه چنین مکمل هایی، لزوماً باعث پیشگیری یا درمان بیماری هایی مثل آلزایمر نمی شوند؛ اما تحقیقات حکایت از آن دارد که ممکن است به بدن در مرتب کردن انبوه زباله های مولکولی در حال رشد کمک کند و بدین ترتیب پیشرفت بیماری را کاهش دهد.

موادی با کمترین عوارض جانبی

بور در این رابطه گفته: «مزیت کار با ماده طبیعی، کاهش خطر عوارض جانبی است. مطالعاتی که تا به امروز انجام شده، حکایت از آن دارد که مکمل های NAD عوارض جانبی جدی ای ندارند. البته دانش ما در مورد اورولیتین A محدودتر است، ولی آزمایش های بالینی با اورولیتین A در بیماری های عضلانی موثر بوده است و حالا باید تمرکزمان را روی بیماری آلزایمر قرار دهیم.»

نتایج به دست آمده تا به امروز، نتایج آزمایش روی موش هاست و تا زمانی که مطالعات بالینی ادامه پیدا نکنند، نمی توان اطمینان حاصل کرد که اثر اورولیتین A روی مغز انسان هم مشابه است. درنتیجه الآن نمی توان قاطعانه گفت که مصرف انار و توت فرنگی تاثیر قابل توجهی بر سلامت شناختی خواهند داشت؛ اما محققان تا حدود زیادی به یافته هایشان اطمینان دارند.

بور در بخش پایانی صحبت هایش گفت: «اگرچه این مطالعه روی مدل های موش انجام شد، ولی چشم انداز مثبتی وجود دارد؛ هنوز نمی توان به شکلی قطعی درباره دوز مناسب مصرف صحبت کرد ولی به نظر من، نیاز به مصرف بیش از یک انار در روز خواهد بود. باید این را در نظر داشت که این ماده در حال حاضر به صورت قرص در دسترس است و ما می کوشیم تا دوز مناسب آن را بیابیم.»

منبع: sciencealert

54321