فیلم زامبی Pontypool

اگه دنبال یک فیلم زامبی متفاوت و حسابی فکری هستید که تا عمق وجودتون رو به چالش بکشه، فیلم Pontypool همون چیزیه که نباید از دست بدید. این فیلم کانادایی سال ۲۰۰۸ یه جورایی قواعد بازی رو عوض می کنه و نشون می ده وحشت فقط با گاز گرفتن و دنبال کردن آدم ها اتفاق نمی افته، بلکه می تونه از دل ساده ترین چیزی که هر روز باهاش سروکار داریم، یعنی کلمات، بیرون بیاد. آماده اید تا وارد دنیای کلماتی بشید که زندگی رو ازتون می گیرن؟

فیلم پونتی پول، با ایده اصلیش که شیوع ویروس از طریق زبان و کلماته، از کلیشه های معمول فیلم های زامبی فرار می کنه و تجربه ای تازه و خاص رو پیش روی مخاطب می ذاره. اینجا دیگه با زامبی های کند و بی مغز طرف نیستیم، بلکه با موجوداتی روبرو می شیم که درگیر یه نوع بیماری زبانی عجیب و غریب شدن و اسمشون هم مکالمه گرایان (Conversationalists) هست. این فیلم واقعاً یه جور وحشت روانشناختیه که آدم رو به فکر فرو می بره و نشون می ده چقدر قدرت کلمات زیاده.

مشخصات فنی و تیم سازنده فیلم Pontypool

قبل از اینکه شیرجه بزنیم تو داستان و تحلیل های خفن، بد نیست یه نگاهی به جزئیات فنی و تیم سازنده این اثر متفاوت بندازیم. این اطلاعات بهمون کمک می کنه بفهمیم با چه نوع فیلمی سروکار داریم و چه کسانی پشت این ایده ناب و ترسناک بودن.

عنوان	Pontypool
سال ساخت	۲۰۰۸
کشور	کانادا
ژانر	وحشت روانشناختی، تریلر
کارگردان	Bruce McDonald (بروس مک دونالد)
نویسنده	Tony Burgess (تونی برگس) بر اساس رمان Pontypool Changes Everything
تهیه کنندگان	Jeffrey Coghlan, Ambrose Roche
بازیگران اصلی	Stephen McHattie (گرانت مزی)، Lisa Houle (سیدنی برایار)، Georgina Reilly (لورل ان دراموند)، Hrant Alianak (دکتر مندز)
مدت زمان	۹۶ دقیقه

بروس مک دونالد، کارگردان این فیلم ترسناک Pontypool، قبلاً هم تو کارنامه اش فیلم های مستقل و خاص داشته. اما اینجا واقعاً با یک ایده منحصر به فرد اومده و خوب هم از پس اجرایش بر اومده. تونی برگس هم که نویسنده رمان اصلیه و خودش فیلمنامه رو نوشته، نشون داده چقدر به دنیای خودش مسلطه.

خلاصه داستان کامل فیلم Pontypool: شیوع از طریق واژه ها

داستان فیلم Pontypool واقعاً خاصه و برخلاف بیشتر فیلم های زامبی، به جای خون و خونریزی بی رویه، روی وحشت روانشناختی و نقش زبان تمرکز می کنه. بذارید براتون تعریف کنم که این ویروس زبانی چطور همه چیز رو به هم می ریزه.

آغاز داستان: گرانت مزی و ایستگاه رادیویی

ماجرا از یک صبح سرد زمستونی تو شهر کوچیک پونتی پول کانادا شروع می شه. گرانت مزی (با بازی فوق العاده Stephen McHattie)، یک گوینده رادیوی محلیه که به خاطر سبک خاص و جنجالی اش معروفه. اون تو راه محل کارش تو طوفان برف، با صحنه عجیبی روبرو می شه: یک زن با ترس و وحشت به شیشه ماشینش می کوبه و یه کلمه نامفهوم رو هی تکرار می کنه، بعد انگار همون چیزی رو که گرانت می گه، تکرار می کنه و بعدش می ره.

گرانت بالاخره به ایستگاه رادیویی می رسه. اونجا سیدنی برایار (مدیر ایستگاه) و لورل ان دراموند (دستیار فنی) منتظرشن. برنامه شون مثل همیشه شروع می شه، اما خیلی زود اتفاقات عجیبی شروع می شن.

اولین نشانه ها: گزارش های عجیب و غریب

وقتی گرانت رو آنتنه، یک گزارشگر هلیکوپتری به اسم کن لونی تماس می گیره و خبر از شورش های عجیب و غریب تو دفتر دکتر جان مندز می ده. انگار مردم دارن به هم حمله می کنن و همدیگه رو می خورن! تماس کن قطع می شه و تلاش برای تأیید خبر از طریق تماس های دیگه بی نتیجه می مونه، چون هر کسی که تماس می گیره، قبل از اینکه بتونه حرفی بزنه، ارتباطش قطع می شه.

بی بی سی هم تماس می گیره تا ازشون اطلاعات بگیره، چون خبرشون پخش شده. کن دوباره تماس می گیره و می گه تو یه سیلو غلات پناه گرفته و مردم دیوونه وار دارن به هم حمله می کنن و حتی بعضیاشون به خودشون آسیب می زنن. یه دفعه یه صدای فرانسه میاد و تماسش قطع می شه.

شیوع ویروس: کلمات قاتل می شوند

لورل ان، که فرانسه می دونه، پیام رو ترجمه می کنه: در خانه بمانید، از کلمات محبت آمیز، حرف زدن مثل بچه، حرف های شعارگونه یا زبان انگلیسی استفاده نکنید و این پیام رو ترجمه نکنید! پونتی پول قرنطینه اعلام می شه. گرانت که باور نمی کنه، می خواد بره بیرون، اما یه دفعه یه عالمه آدم به ایستگاه حمله می کنن و اونا مجبور می شن خودشون رو داخل قفل کنن.

فرضیه دکتر مندز: سه مرحله وحشت

لورل ان کم کم شروع به نشون دادن علائم بیماری می کنه و همین جور که داره کلمات رو تکرار می کنه، به در و دیوار می کوبه. دکتر مندز، که از پنجره وارد ایستگاه می شه، با گرانت و سیدنی تو اتاقک ضدصدا پنهون می شن. کن هم که دوباره تماس گرفته بود، تو پخش زنده تسلیم ویروس می شه.

لورل ان سرش رو به شیشه می کوبه و لب پایینش رو گاز می گیره. دکتر مندز یه فرضیه وحشتناک مطرح می کنه: ویروس، کلمات خاصی رو تو زبان انگلیسی آلوده کرده. این کلمات خاص، افراد خاصی رو مبتلا می کنن و بعد اون افراد، دنبال کس دیگه ای می گردن که با جویدن دهانش، انگار خودشون رو خلاص کنن. سیدنی تماسی از بچه هاش می گیره و با وحشت می شنوه که اونا هم مبتلا شدن. بیرون از اتاقک، لورل ان خون زیادی بالا میاره و می میره. دکتر مندز شک می کنه چون اون نتونسته قربانی پیدا کنه.

مبارزه برای بقا در ایستگاه رادیویی

یه دفعه سیل عظیمی از مکالمه گرایان (همون زامبی های کلامی!) به ایستگاه رادیویی حمله می کنن و به سمت اتاقک ضدصدا میان. سیدنی یک صدای ضبط شده از گرانت رو پخش می کنه تا حواسشون رو پرت کنه. دکتر مندز شروع می کنه به تکرار کلمه نفس بکش، اما سریعاً متوجه می شه که ویروس فقط تو زبان انگلیسی فعاله. اون بلافاصله شروع می کنه به ارمنی حرف زدن و خودش رو از آلودگی نجات می ده.

گرانت و سیدنی هم که از این ماجرا درس گرفتن، شروع می کنن به فرانسه حرف زدن. وقتی صدای ضبط شده گرانت دیگه کار نمی کنه و جمعیت برمی گردن، دکتر مندز خودش رو فدا می کنه تا گرانت و سیدنی فرار کنن و تو اتاق تجهیزات قفل می شن.

نقش جادویی کلمات در مهار ویروس

تو اتاق تجهیزات، گرانت سعی می کنه راه حلی برای این ویروس پیدا کنه. سیدنی هم، که کلمه کشتن (Kill) تو ذهنش گیر کرده و داره مدام می نویسه و کم کم داره آلوده می شه، ناامید و وحشت زده ست. گرانت با یه ایده عجیب، سیدنی رو متقاعد می کنه که معنی کلمه کشتن الان شده بوسیدن (Kiss). این کار عجیب، علائم سیدنی رو از بین می بره و اون نجات پیدا می کنه.

پایان بندی اصلی فیلم: ابهام و انفجار

با این کشف، این دو تصمیم می گیرن که برن روی آنتن و با استفاده از کلمات متناقض و گیج کننده، به شنونده های آلوده کمک کنن تا از ویروس رها بشن. اونا هشدارهای مقامات رو که می خوان برنامه شون رو قطع کنن، نادیده می گیرن و به کارشون ادامه می دن. همونطور که یه صدای بلند از بیرون تا ده می شماره، سیدنی هم کنار گرانت تو اتاقک می ره و همدیگه رو می بوسن. بعدش یه انفجار شنیده می شه و تصویر سیاه می شه.

صحنه پس از تیتراژ: ادامه بقا

بعد از اینکه تصویر سیاه می شه، گزارش های خبری پخش می شن که نشون می ده قرنطینه شکست خورده و ویروس از طریق اخبار گسترش پیدا کرده و حتی به انگلستان هم رسیده. تو یک صحنه بعد از تیتراژ، می بینیم که گرانت و سیدنی (که الان اسم های مستعار لیزا قاتل و جانی چشم مرده رو دارن) از ویروس جون سالم به در بردن و با استفاده از بداهه پردازی و نقش بازی برای کلمات، دارن به زندگی ادامه می دن. تو این صحنه، تصویر از سیاه و سفید به رنگی تبدیل می شه که نشونه امید و زنده موندن اوناست.

پایان بندی جایگزین (نسخه رادیویی): یک سرنوشت تلخ تر

نکته جالبی که وجود داره، اینه که فیلم Pontypool همزمان به صورت یک نمایش رادیویی هم تولید شده و پایان بندی اون کمی متفاوته. تو نسخه رادیویی، وقتی گرانت به سیدنی می فهمونه که کشتن یعنی بوسیدن، سیدنی از گرانت می خواد که اون رو ببوسه. کمی بعد، گرانت که تو رادیو داره مرثیه لورل ان و مندز رو می خونه، مرگ سیدنی رو هم تأیید می کنه و این یعنی به درخواست خودش، اون رو بوسیده.

گرانت که حالا تنها مونده، متوجه می شه که خودش هم با کلمه کاغذ (Paper) آلوده شده. اون سرنوشتش رو می پذیره و مدام کلمه کاغذ رو تکرار می کنه تا اینکه بالاخره یک کلمه متفاوت به زبون میاره: تله. این پایان بندی خیلی تلخ تر و ناامیدکننده تره و نشون می ده چقدر کلمات می تونن قدرتمند و خطرناک باشن.

تحلیل مفهوم زامبی در Pontypool: مکالمه گرایان (Conversationalists)

یکی از بزرگ ترین جذابیت های فیلم زامبی Pontypool، تعریف خاص و منحصر به فردشه از زامبی. راستش رو بخواید، اگه از کارگردان بپرسید، اصلاً تو این فیلم زامبی نداریم! بروس مک دونالد خودش قربانی ها رو مکالمه گرایان (Conversationalists) صدا می زنه و این تفاوت خیلی مهمه.

چرا زامبی نیستند؟ معرفی مکالمه گرایان

تو این فیلم، ما با موجوداتی طرفیم که بخاطر یک ویروس زبانی، دیوونه شدن. اونا مثل زامبی های کلاسیک نیستن که به خاطر یه ویروس بیولوژیکی یا یه نفرین ماوراءالطبیعه تبدیل به موجودات بی مغز و گوشت خوار شده باشن. اینجا، خود کلمات، عامل شیوع و تبدیل شدن به مکالمه گرایان هستن و این ایده واقعاً ناب و فکر شده ست.

سه مرحله وحشت: از تکرار تا جویدن

مک دونالد توضیح می ده که این بیماری سه مرحله داره:

1. مرحله اول: تکرار یک کلمه. تو این مرحله، فرد یه کلمه خاص رو (معمولاً کلمات محبت آمیز مثل عزیزم یا خانم) هی تکرار می کنه. انگار اون کلمه تو ذهنش گیر کرده و نمی تونه ازش خلاص بشه.
2. مرحله دوم: به هم ریختگی زبان. زبان فرد آلوده کاملاً به هم می ریزه و دیگه نمی تونه درست حرف بزنه یا خودش رو بیان کنه. یه جورایی دیگه معنی کلمات رو نمی فهمه یا کلمات معنی خودشون رو براش از دست می دن.
3. مرحله سوم: ناامیدی و تلاش برای جویدن. تو این مرحله، فرد به شدت پریشون و ناامید می شه. احساس می کنه تنها راه نجات از این وضعیت، اینه که دهان یه آدم دیگه رو بجوه و بخوره. این کار ظاهراً یک جور تلاش برای انتقال یا رهایی از وضعیتشونه.

برخلاف زامبی های کلاسیک که با گاز گرفتن منتقل می شن و هدفشون خوردن گوشته، مکالمه گرایانِ پونتی پول از طریق کلمات آلوده و تلاش برای جویدن دهان، ویروس رو پخش می کنن. این تمایز، وحشت رو به یه سطح فکری و روانشناختی جدید می بره.

تفاوت Pontypool با زامبی های کلاسیک

تفاوت های اصلی این زامبی های کلامی با زامبی های سنتی واقعاً زیاده:

• منبع شیوع: تو Pontypool، ویروس از طریق زبان انگلیسی منتقل می شه، نه یک ویروس بیولوژیکی یا گاز گرفتن.
• نحوه انتقال: افراد با شنیدن و درگیر شدن با کلمات آلوده، بیمار می شن، نه با گاز گرفتن یا خراش.
• ویژگی های رفتاری: مکالمه گرایان بیشتر گیج، پریشون و ناامیدن تا مهاجم و خونخوار. اونا دنبال رهایی هستن، نه صرفاً کشتن.
• منشأ وحشت: وحشت تو Pontypool از ناتوانی تو برقراری ارتباط، از دست دادن کنترل زبان و درک، و نهایتاً از دست دادن انسانیت می آد.

وحشت روانشناختی: قدرتی از جنس کلمات

این تمایزها باعث می شه Pontypool یک فیلم ترسناک کاملاً متفاوت باشه. وحشتی که این فیلم ایجاد می کنه، بیشتر فکریه تا فیزیکی. اینکه کلمات، که ابزار اصلی ارتباط و تفکر ما هستن، بتونن عامل نابودی باشن، یک ایده واقعاً ترسناکه. این فیلم نشون می ده چطور وقتی زبانمون به هم می ریزه و نمی تونیم ارتباط برقرار کنیم، انسانیت خودمون رو از دست می دیم و این از هر زامبی دیگه ای وحشتناک تره. این نگاه به نظرم خیلی عمیق و هوشمندانه ست و باعث می شه تا مدت ها بعد از دیدن فیلم، بهش فکر کنید.

نقد و بررسی تخصصی فیلم Pontypool: یک تجربه هوشمندانه وحشت

وقتی فیلم زامبی Pontypool رو می بینید، متوجه می شید که با یه اثر معمولی طرف نیستید. این فیلم از اوناست که شاید تو نگاه اول خیلی ها رو جذب نکنه، چون جلوه های ویژه خفن یا اکشن بی وقفه نداره. اما اگه به دنبال یه تجربه هوشمندانه و متفاوت تو ژانر وحشت هستید، پونتی پول می تونه حسابی غافلگیرتون کنه. من خودم وقتی برای اولین بار دیدمش، واقعاً شوکه شدم که چقدر یه فیلم می تونه با ایده های ساده، اینقدر تأثیرگذار باشه.

نقاط قوت: ایده ای بکر و اجرای گیرا

• ایده خلاقانه و اورجینال: مهم ترین نقطه قوت فیلم، بدون شک همون ایده ویروس زبانیه. تمرکز روی زبان به عنوان عامل وحشت، یه خلاقیت بی نظیره که فیلم رو از بقیه متمایز می کنه. این ایده واقعاً هوشمندانه ست و تا حالا شبیهش رو ندیده بودم.
• فضاسازی و اتمسفر: بیشتر فیلم تو یک ایستگاه رادیویی بسته می گذره. این فضای ایزوله و سرد، حس انزوا، ناامیدی و وحشت رو به اوج خودش می رسونه. کارگردان بدون نیاز به صحنه های خارجی زیاد، تونسته یه اتمسفر نفس گیر و اضطراب آور خلق کنه.
• بازی های قوی: استیون مک هتی تو نقش گرانت مزی واقعاً شاهکاره. اون با صدای بم و کاریزماتیکش، تمام حس اضطراب و سردرگمی رو به مخاطب منتقل می کنه. بازی لیزا هول هم تو نقش سیدنی خیلی خوبه و اون لحظات مبارزه با ویروس تو اتاق کنترل، فراموش نشدنیه.
• تعلیق و تنش: فیلم از همون اول، یه جور تعلیق و تنش تدریجی رو ایجاد می کنه. شما نمی دونید بیرون چه خبره و این ندونستن، ترس رو بیشتر می کنه. مک دونالد نشون داده برای ترسوندن، نیازی به بودجه های هنگفت و جلوه های ویژه پر زرق و برق نیست.
• دیالوگ های هوشمندانه: کلمات تو این فیلم نقش حیاتی دارن. بازی با معنی کلمات، چگونگی شیوع ویروس و حتی راه نجات از اون، همه و همه به دیالوگ ها و فهم کلمات گره خورده. این جنبه فکری فیلم رو حسابی بالا می بره.

نقاط ضعف: کندی و ابهام برای برخی

• ریتم کند: برای بعضی از مخاطبان که به اکشن سریع و صحنه های پر زرق و برق عادت دارن، ریتم فیلم Pontypool ممکنه کمی کند به نظر بیاد. فیلم بیشتر روی دیالوگ و توسعه ایده تمرکز داره تا حرکت مداوم.
• پیچیدگی ایده اصلی: مفهوم ویروس زبانی ممکنه تو ابتدا برای برخی گیج کننده باشه و شاید نیاز به کمی فکر کردن داشته باشه تا کاملاً جا بیفته.
• پایان بندی ابهام آمیز: پایان بندی فیلم (حداقل نسخه سینمایی) می تونه برای بعضی ها مبهم باشه و همه چیز رو واضح توضیح نمی ده. این ابهام البته برای بعضی ها یک نقطه قوت به حساب میاد، اما برای کسانی که پایان بندی های سرراست دوست دارن، شاید خوشایند نباشه.

نظر منتقدان: استقبال از یک ایده نو

در کل، Pontypool نقدهای مثبتی رو از منتقدان گرفته. وبسایت Rotten Tomatoes امتیاز ۸۴٪ رو بهش داده و اونو هوشمندانه، مهارشده اما همچنان پرکشش و خنده دار توصیف کرده و گفته که این پونتی پول، نژاد متفاوتی از فیلم های زامبی کم بودجه ست. منتقدان از رویکرد نوآورانه و هوشمندی فیلم حسابی استقبال کردن. حتی تو سال ۲۰۱۸، وبسایت Consequence of Sound این فیلم رو به عنوان ۴۲مین ترسناک ترین فیلم تاریخ معرفی کرد که خودش گویای ارزش این اثره.

ارزش تماشا: برای چه کسانی توصیه می شود؟

اگه شما هم از فیلم های ترسناک تکراری خسته شدید و دنبال یه تجربه منحصر به فرد، فکری و روانشناختی هستید، فیلم Pontypool 2008 رو حتماً ببینید. این فیلم برای اون دسته از مخاطبانیه که دوست دارن مغزشون رو به کار بندازن و از وحشتی که از عمق مفاهیم میاد، لذت ببرن. اگه دنبال یه فیلم زامبی معمولی هستید، شاید انتظاراتتون رو برآورده نکنه، اما اگه کمی صبور باشید، پونتی پول حسابی غافلگیرتون می کنه.

پشت صحنه و فرایند تولید فیلم Pontypool: الهام از جنگ دنیاها

تولید فیلم Pontypool خودش یه داستان جالبه که نشون می ده چطور با ایده و خلاقیت می شه کارهای بزرگی کرد، حتی با بودجه محدود. جزئیات پشت صحنه این فیلم هم مثل خود فیلم، جذابه و ابعاد تازه ای ازش رو نشون می ده.

از رمان تا فیلمنامه: یک اقتباس سریع

فیلم ترسناک Pontypool بر اساس رمانی به نام Pontypool Changes Everything نوشته تونی برگس ساخته شده. خود تونی برگس، نویسنده رمان، فیلمنامه رو هم نوشت. جالبیش اینجاست که مک دونالد (کارگردان) می گه برگس فیلمنامه رو تو ۴۸ ساعت نوشت! این نشون می ده که چقدر ایده تو ذهن نویسنده پخته و آماده بوده.

الهام گیری از اورسن ولز

یکی از نکات بامزه و مهم تو فرایند تولید، الهام گیری از پخش رادیویی معروف جنگ دنیاها (War of the Worlds) اورسن ولزه. همون برنامه رادیویی که سال ۱۹۳۸ مردم رو به این باور رسوند که واقعاً فضایی ها به زمین حمله کردن. این ایده که یک فاجعه عظیم می تونه فقط از طریق صدا و رادیو به مردم منتقل بشه و وحشت ایجاد کنه، خیلی روی رویکرد مک دونالد و برگس تأثیر گذاشته.

فیلمبرداری در تورنتو، نه پونتی پول

شاید فکر کنید فیلم تو خود پونتی پول فیلمبرداری شده، اما اینطور نیست. تمام فیلمبرداری تو تورنتو، انتاریو انجام شده. این نشون می ده که چقدر با یه فضای داخلی محدود و دکور ساده، می شه یک دنیای کامل و ترسناک رو خلق کرد.

دیدگاه کارگردان: مکالمه گرایان در برابر زامبی ها

بروس مک دونالد تو جشنواره ترسناک سال ۲۰۰۸، حسابی تأکید کرده که قربانی های فیلمش زامبی نیستن و اونا رو مکالمه گرایان (Conversationalists) صدا کرده. اون گفته هدفش نشون دادن مراحل بیماری و وحشت روانشناختی بوده، نه صرفاً اکشن زامبی محور. این دیدگاه کارگردان، خیلی مهمه برای درک عمیق تر تفاوت زامبی در Pontypool با بقیه فیلم های این ژانر.

تغییرات در پایان بندی: رفع سردرگمی مخاطب

صحنه بعد از تیتراژ فیلم (که گرانت و سیدنی رو زنده و در حال نقش بازی نشون می ده)، اول قرار بوده قبل از تیتراژ اصلی باشه. اما مک دونالد می گه تو نمایش های اولیه، مخاطبا حسابی گیج شده بودن. برای همین تصمیم گرفتن اون صحنه رو به بعد از تیتراژ منتقل کنن تا پایان بندی اصلی، همون انفجار و ابهام باشه که تأثیرگذارتره.

تولید همزمان فیلم و نمایش رادیویی

یکی دیگه از نکات جالب، اینه که فیلم Pontypool همزمان به صورت یک فیلم سینمایی و یک نمایش رادیویی تولید شد. این اتفاق خیلی کمه و نشون می ده که چقدر تیم سازنده به ایده اصلی و الهام گیری از اورسن ولز وفادار بودن. همین تولید همزمان باعث شد که پایان بندی رادیویی با فیلم کمی متفاوت باشه، که قبلاً براتون توضیح دادم.

دنباله ها و پروژه های مرتبط با دنیای Pontypool

خب، وقتی یه ایده اینقدر جذابه، طبیعیه که تهیه کننده ها و کارگردان ها بخوان دنبالش رو بگیرن و دنیای اون رو گسترش بدن. دنیای فیلم زامبی Pontypool هم از این قاعده مستثنی نیست و چند تا پروژه مرتبط و دنباله براش تعریف شده، هرچند که بعضی هاشون با تأخیرهای زیادی روبرو بودن.

Dreamland: اسپین آفی مرموز

اولین پروژه مرتبط، فیلمی به اسم Dreamland هست که سال ۲۰۱۹ منتشر شد. این فیلم در واقع یک اسپین آف از Pontypool محسوب می شه و یک جورایی ادامه همون صحنه بعد از تیتراژ فیلم اصلیه، یعنی جایی که گرانت و سیدنی زنده موندن و با اسم های مستعار جانی چشم مرده و لیزا قاتل دارن به زندگی ادامه می دن. بازیگران اصلی، یعنی Stephen McHattie و Lisa Houle، تو این فیلم هم نقش آفرینی کردن.

Pontypool Changes: ادامه داستان با ویروس نوشتاری

جذاب ترین خبری که طرفداران فیلم ترسناک Pontypool منتظرشن، دنباله مستقیمی به اسم Pontypool Changes یا Typo Chan هست. تونی برگس، نویسنده فیلم، تأیید کرده که این دنباله قراره داستان ویروس زبانی رو به سطح جدیدی ببره: ویروس قراره از کلمات شفاهی، به کلمات نوشتاری منتقل بشه! وای، فکرش رو بکنید، چقدر می تونه ترسناک باشه اگه حتی نوشتن هم باعث شیوع بشه!

وضعیت ساخت و تأخیرها

اما متأسفانه، وضعیت ساخت Pontypool Changes خیلی پیچیده و پر از تأخیر بوده. از سال ۲۰۰۹ تا حالا بارها وعده ساختش برای سال های مختلف (۲۰۱۰، ۲۰۱۳، ۲۰۱۹) داده شده، اما هنوز به مرحله تولید نرسیده. این تأخیرهای طولانی، حسابی صبر طرفدارها رو سر برده، ولی امیدواریم بالاخره این پروژه جذاب به سرانجام برسه و بتونیم ببینیم که ویروس زبانی تو دنیای نوشتار چطور عمل می کنه. خبر خوب اینه که قرار بود باز هم Stephen McHattie و Lisa Houle تو این دنباله حضور داشته باشن.

به نظرم این ایده ها واقعاً پتانسیل زیادی دارن و اگه به خوبی ساخته بشن، می تونن دنیای Pontypool رو حتی عمیق تر و ترسناک تر کنن. این که ویروس از شفاهی به کتبی بره، خودش یه جور نبوغ تو ژانر وحشته.

جوایز و نامزدی ها

با اینکه فیلم زامبی Pontypool یک فیلم کم بودجه و مستقل بود، اما نتونست از چشم جشنواره ها و منتقدان دور بمونه. این فیلم تو سی امین دوره جوایز Genie Awards کانادا، نامزد سه جایزه مهم شد:

• بهترین بازیگر مرد (برای Stephen McHattie)
• بهترین کارگردان (برای Bruce McDonald)
• بهترین فیلمنامه اقتباسی (برای Tony Burgess)

این نامزدی ها نشون می ده که فیلم چقدر از نظر فنی و هنری قوی بوده و تونسته توجه متخصصین سینما رو جلب کنه. شاید جایزه نبرده باشه، اما همین که کنار فیلم های بزرگ تر و پرهزینه تر قرار گرفته، خودش یه دستاورد بزرگه.

نتیجه گیری: Pontypool، فراتر از انتظارات زامبی دوستان

آخرش باید بگم فیلم زامبی Pontypool واقعاً یک اثر خاص و متفاوته که تو شلوغی فیلم های ژانر وحشت، راه خودش رو پیدا کرده و با یه ایده ناب، خودش رو متمایز کرده. اگه انتظار یه فیلم پر از زامبی های کلاسیک و گاز گرفتن های خشن رو دارید، شاید این فیلم نتونه اون انتظارات رو برآورده کنه. اما اگه دنبال یه وحشت فکری، روانشناختی و کاملاً اورجینال هستید، پونتی پول دقیقاً همون چیزیه که باید ببینید.

این فیلم بهمون نشون می ده که چقدر کلمات قدرتمندن و چطور می تونن هم عامل ارتباط و هم عامل نابودی باشن. بازی های قوی، فضاسازی عالی و اون ایده ویروس زبانی، همگی دست به دست هم دادن تا یه تجربه فراموش نشدنی رو بسازن. بهتون پیشنهاد می کنم حتماً این فیلم رو ببینید و خودتون رو تو این دنیای عجیب و غریب غرق کنید. باور کنید ارزشش رو داره. بعدش می تونید بیاید و نظراتتون رو درباره این فیلم خاص با ما به اشتراک بذارید.