ایا با ازدواج مادر حضانت سلب میشود

خبر خوب اینه که دیگه مثل قدیم نیست که فکر کنیم اگه مادر ازدواج کنه، حضانت بچه ها خود به خود ازش گرفته میشه. نه! طبق قوانین جدید، اصل بر مصلحت بچه است و ازدواج مادر به تنهایی دلیلی برای سلب حضانت نیست. این قضیه رو باید موشکافانه بررسی کرد تا ببینیم کی و چطور ممکنه این اتفاق بیفته.

حضانت فرزندان بعد از جدایی یا فوت یکی از والدین، همیشه یکی از اون مسائل حساسی بوده که هم والدین رو درگیر خودش می کنه، هم از همه مهم تر، زندگی و آینده بچه ها رو تحت تأثیر قرار میده. طبیعیه که وقتی مادری که حضانت بچه اش رو به عهده داره، تصمیم به ازدواج مجدد می گیره، کلی سؤال و نگرانی تو ذهنش شکل می گیره. آیا الان که من دوباره ازدواج می کنم، حق حضانت ازم گرفته میشه؟ آیا پدر بچه ها میتونه این رو بهانه کنه و حضانت رو بگیره؟ این جور ابهامات و نگرانی ها کاملاً طبیعیه و خیلی ها رو درگیر خودش می کنه. در این مقاله می خوایم دور هم جمع بشیم و ببینیم قانون واقعاً چی میگه و تو دنیای واقعی، دادگاه ها چطور به این پرونده ها نگاه می کنند.

حضانت در ایران یعنی چی؟ یه تعریف خودمونی از حضانت

قبل از اینکه بریم سراغ بحث اصلی، بیایید ببینیم اصلاً حضانت یعنی چی. خیلی ها حضانت رو با ولایت یا سرپرستی اشتباه می گیرند، ولی اینا با هم فرق دارند. حضانت یعنی نگهداری و مراقبت جسمی و روحی از بچه، تربیتش، و تأمین نیازهای روزمره زندگیش. مثل اینکه کی بچه رو مدرسه میبره، کی لباساشو میشوره، کی به درس و مشقش رسیدگی می کنه و کی تو روزهای بیماری کنارشه.

ولایت اما یه چیز دیگه است. ولایت رو به طور کلی پدر و جد پدری به عهده دارند و مربوط به امور مالی و تصمیم گیری های بزرگتر زندگی بچه است، مثلاً اگه قرار باشه مالی به نام بچه بشه یا ارث و میراثی بهش برسه، ولایت قهری یعنی پدر و پدربزرگ پدری در موردش تصمیم می گیرند. سرپرستی هم معمولاً زمانی مطرح میشه که هیچ کدوم از والدین حضور ندارند یا صلاحیت نگهداری رو ندارند. پس می بینید که حضانت یه بخش مشخص از مسئولیت نگهداری از بچه هاست. طبق قانون ما، وقتی پدر و مادر جدا میشن یا خدای نکرده یکی از دنیا میره، حضانت طبق یه سری قواعد کلی تقسیم میشه.

• معمولاً تا هفت سالگی، بچه ها پیش مادرشون میمونند. این یک امتیاز برای مادره که بچه تو این سنین که بیشتر به مراقبت های مادرانه نیاز داره، کنارش باشه.
• بعد از هفت سالگی تا سن بلوغ (یعنی ۹ سالگی برای دختر و ۱۵ سالگی برای پسر)، حضانت با پدره.
• بعد از اینکه بچه ها به سن بلوغ رسیدند، خودشون انتخاب می کنند که دوست دارند با پدر زندگی کنند یا با مادر.

البته، یه اصل خیلی مهم تو همه این تصمیم گیری ها وجود داره که مثل یه چراغ راهنما عمل می کنه: «مصلحت طفل». یعنی هر تصمیمی که دادگاه بگیره، باید ببینه چی به نفع بچه است و آینده و آرامش اون رو بهتر تأمین می کنه. حتی اگه قانون یه چیزی گفته باشه، اگه صلاح بچه چیز دیگه ای باشه، مصلحت اون مقدمه. این نکته کلیدی رو همیشه تو ذهنتون داشته باشید.

قانون مدنی چی میگه؟ نگاه قدیمی به ازدواج مادر و حضانت (ماده ۱۱۷۰)

بریم سراغ یکی از اصلی ترین مواد قانونی که تو این بحث حسابی سر و صدا به پا کرده و باعث ابهام میشه: ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی. متن این ماده می گه: اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است، مبتلا به جنون شود یا با دیگری شوهر کند، حق حضانت با پدر خواهد بود.

ظاهر این ماده، بدون توجه به تحولات بعدی، ممکنه یه مقدار نگران کننده به نظر برسه. یعنی چی؟ یعنی اگه یه مادر دوباره ازدواج کنه، حضانت خود به خود ازش گرفته میشه و میره پیش پدر. این تفسیر اولیه و ظاهرگرایانه از قانون مدنیه که در زمان خودش با توجه به شرایط اجتماعی و فرهنگی اون دوران، تدوین شده بود. شاید قانون گذار اون زمان فکر می کرده که مادر وقتی ازدواج مجدد می کنه، دیگه نمیتونه اونطور که باید و شاید به وظایف حضانتیش در قبال فرزندش عمل کنه و ازدواج جدید، باعث میشه که نتونه هم زمان هم به همسر جدید و زندگی مشترکش برسه و هم مثل قبل، از بچه خودش نگهداری کنه.

شاید هم این دیدگاه به این برمی گشته که فرزند باید تو یه محیط تک خانواده ای بزرگ بشه و حضور یه ناپدری میتونه به مصلحت بچه نباشه. اما زمانه عوض شده و نگاه جامعه و قانون هم تغییر کرده. خوشبختانه، پایه های قانونی جدیدی به وجود اومده که این دیدگاه سنتی رو تا حد زیادی تعدیل می کنه و اجازه نمیده که با یه برداشت خشک و خالی از قانون، حق حضانت از مادر گرفته بشه. اینجا جاییه که قانون حمایت خانواده وارد عمل میشه و یه نفس تازه به این موضوع میده.

قانون حمایت خانواده وارد می شود! تحول بزرگ با اولویت «مصلحت بچه» (ماده ۴۵)

حالا می رسیم به قسمت هیجان انگیز ماجرا! ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی که بالاتر راجع بهش حرف زدیم، یه جورایی قدیمی محسوب میشه و قانون گذاران در سال های اخیر، با تصویب قانون حمایت خانواده، یه نگاه جدید و مدرن تر به مسائل خانوادگی، به خصوص حضانت بچه ها داشتند. ماده ۴۵ قانون حمایت خانواده یک تحول بزرگ ایجاد کرده و می گه: رعایت غبطه و مصلحت کودکان و نوجوانان در کلیه تصمیمات دادگاه ها و مقامات اجرایی، الزامی است.

این ماده، مثل یه چتر حمایتیه که روی تمام تصمیمات مربوط به بچه ها باز میشه و میگه، آقا! هر تصمیمی که می گیرید، اولویت و حرف آخر رو «مصلحت بچه» میزنه. این یعنی چی؟ یعنی اگه مادر ازدواج مجدد کنه، دیگه دادگاه ها فقط به ماده ۱۱۷۰ نگاه نمی کنند و سریع حضانت رو سلب نمی کنند. بلکه قاضی موظفه که ببینه آیا این ازدواج مجدد واقعاً به ضرر بچه است؟ آیا زندگی جدید مادر، روی سلامت روحی و جسمی بچه تأثیر منفی میذاره؟

بنابراین، طبق رویه قضایی امروز، ازدواج مجدد مادر به خودی خود باعث سلب حضانت نمیشه. مگر اینکه پدر فرزند بتونه تو دادگاه ثابت کنه که ازدواج مجدد مادر، منافی مصلحت بچه اش هست و به هر دلیلی، زندگی بچه تو اون شرایط جدید به خطر میفته یا از کیفیت مطلوب خارج میشه. اینجاست که قاضی، با دقت و وسواس زیاد، همه جوانب رو بررسی می کنه تا بهترین تصمیم رو برای بچه بگیره.
قاضی برای اینکه مصلحت طفل رو تشخیص بده، به فاکتورهای زیادی توجه می کنه:

• محیط زندگی جدید: خونه ای که بچه قراره توش زندگی کنه چطوره؟ محیط آروم و سالمی داره؟
• شخصیت و صلاحیت همسر جدید مادر: ناپدری چه جور آدمیه؟ آیا اخلاق و رفتارش با بچه ها خوبه؟ آیا سابقه کیفری نداره؟ میتونه از نظر عاطفی و مالی حامی بچه باشه؟
• رابطه مادر با فرزند: آیا مادر همچنان وقت و انرژی کافی رو برای بچه میذاره؟ رابطه شون مثل قبل گرم و صمیمیه؟
• وضعیت روحی و جسمی طفل: آیا این تغییرات روی روحیه بچه تأثیر منفی گذاشته؟ آیا نیازهای خاصی داره که تو این محیط جدید برطرف نمیشه؟
• نظر خود طفل در سنین بالاتر: اگه بچه به سنی رسیده باشه که بتونه حرف بزنه و نظر بده (مثلاً بالای ۹ سال)، دادگاه حتماً نظرش رو جویا میشه.
• شرایط پدر: آیا پدر خودش از صلاحیت لازم برای نگهداری بچه برخورداره؟ آیا میتونه همون مراقبت ها و محبت هایی رو که مادر ارائه میداد، به نحو احسن انجام بده؟

خلاصه کلام اینه که با وجود ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی، ماده ۴۵ قانون حمایت خانواده دست دادگاه ها رو برای تصمیم گیری بر اساس مصلحت بچه ها باز گذاشته. این یعنی ازدواج مجدد مادر، یه خط قرمز نیست، بلکه یه علامت هشداردهنده است که دادگاه باید بیشتر دقت کنه.

چطور میشه با ازدواج مجدد هم حضانت رو حفظ کرد؟ راهکارها برای مادران

اگه شما مادری هستید که قصد ازدواج مجدد دارید و نگران حضانت بچه هاتون هستید، باید بدونید که راه هایی وجود داره تا بتونید حضانت رو حفظ کنید. اینجا چند تا راهکار عملی رو با هم مرور می کنیم:

۱. اثبات صلاحیت خودتون و همسر جدید

شما باید تو دادگاه نشون بدید که هم خودتون و هم همسر جدیدتون، آدم های صالحی هستید و میتونید یه محیط امن و پر از محبت برای بچه فراهم کنید. برای این کار میتونید:

• مدارک و شواهد: هر مدرکی که نشون بده همسر جدیدتون سابقه خوبی داره (مثلاً عدم سوء پیشینه) می تونه کمک کننده باشه.
• استشهادیه: از آشنایان، همسایگان، مدیر مدرسه بچه یا هر فرد معتمدی که از وضعیت شما و همسر جدیدتون آگاهه، استشهادیه بگیرید. این استشهادیه باید گواهی بده که همسر جدید شما آدم خوبیه و محیط خونه برای بچه کاملاً مناسبه.
• گزارش مددکار اجتماعی: اگه دادگاه درخواست مددکار اجتماعی رو برای بررسی وضعیت زندگی جدید شما بفرسته، باهاش همکاری کنید. گزارش مثبت مددکار می تونه تأثیر زیادی داشته باشه.
• تعهد کتبی و عملی همسر جدید: همسر جدیدتون میتونه یه تعهدنامه کتبی به دادگاه بده که تمام و کمال از فرزند شما حمایت می کنه و به نگهداریش کمک می کنه. در عمل هم باید نشون بده که واقعاً به این تعهد پایبنده.

۲. توافق با پدر فرزند

اگه رابطه شما با پدر فرزندتون نسبتاً خوبه و امکان گفتگو وجود داره، میتونید باهاش توافق کنید. اگه پدر راضی بشه که حضانت همچنان با شما باشه و این توافق رو به صورت رسمی ثبت کنید، کارتون خیلی راحت تر میشه. البته این توافق هم باید با رعایت مصلحت طفل باشه و دادگاه نهایتاً اون رو تأیید می کنه.

۳. جنسیت و سن فرزند

تو برخی موارد، دادگاه ها به جنسیت و سن فرزند هم توجه می کنند. مثلاً در مورد فرزند دختر، مخصوصاً در سنین پایین، بودن کنار مادر به لحاظ روانی و عاطفی خیلی مهم تره و دادگاه ممکنه به این موضوع بیشتر اهمیت بده تا حضانت رو با مادر نگه داره.

۴. نقش وکیل متخصص

پیچیدگی مسائل حقوقی تو این زمینه کم نیست. داشتن یه وکیل متخصص در امور خانواده که به قوانین حضانت و رویه های دادگاه ها مسلط باشه، میتونه حسابی بهتون کمک کنه. وکیل می تونه شما رو تو جمع آوری مدارک، تنظیم دفاعیات مناسب و ارائه توضیحات لازم به دادگاه راهنمایی کنه.

فقط ازدواج مادر نیست که حضانت رو میگیره! بقیه دلایل سلب حضانت

حالا که فهمیدیم ازدواج مجدد مادر به تنهایی باعث سلب حضانت نمیشه، خوبه بدونیم که چه چیزهایی می تونند واقعاً حضانت رو از مادر (یا حتی پدر) سلب کنند. ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی که اصلاح هم شده، به این موضوع می پردازه. این ماده میگه: هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضائی، هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.

اینجا چند تا از مهم ترین مصادیق «عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی» رو براتون میگم که می تونن باعث سلب حضانت بشن:

• اعتیاد زیان آور: اگه هر کدوم از والدین به الکل، مواد مخدر یا قمار اعتیاد داشته باشند و این اعتیاد به زندگی و تربیت بچه آسیب برسونه.
• فساد اخلاقی: شهرت به فساد اخلاقی و فحشا که به طور مستقیم روی تربیت و محیط زندگی بچه تأثیر منفی بذاره.
• بیماری های روانی: ابتلا به بیماری های روانی شدید که با تأیید پزشکی قانونی، والدین رو از نگهداری صحیح از بچه ناتوان می کنه.
• سوءاستفاده از طفل: اگه خدای نکرده از بچه برای کارهای خلاف اخلاق، تکدی گری، قاچاق یا هر نوع سوءاستفاده ای استفاده بشه.
• ضرب و جرح خارج از حد متعارف: کتک زدن و آزار رساندن فیزیکی به بچه که فراتر از تأدیب معمول باشه و به سلامت جسمی یا روحی اون آسیب بزنه.

این موارد نشون میده که هدف اصلی قانون، حفظ سلامت و مصلحت بچه است. اگه هر کدوم از والدین، چه پدر و چه مادر، شرایطی رو ایجاد کنند که این مصلحت به خطر بیفته، حق حضانتشون سلب میشه. پس صرف ازدواج مجدد مادر، اون هم وقتی که هیچ کدوم از این مشکلات وجود نداره، نباید باعث نگرانی بشه.

حضانت فرزند در صورت ازدواج مجدد پدر: آیا فرقی می کنه؟

شاید براتون سؤال پیش بیاد که اگه پدر ازدواج مجدد کنه، آیا حضانت ازش سلب میشه؟ جواب اینه که نه، معمولاً ازدواج مجدد پدر، به خودی خود باعث سلب حضانت نمیشه و این موضوع مثل مادر، در قانون مدنی به این صراحت بیان نشده. دادگاه در این مورد هم مثل موارد دیگه، مصلحت طفل رو در نظر می گیره.

یعنی اگه پدر حضانت بچه رو به عهده داشته باشه و دوباره ازدواج کنه، تا زمانی که دادگاه تشخیص بده که زندگی جدید پدر و حضور همسر جدید، به مصلحت بچه ضرری نمی رسونه و بچه در محیطی امن و سالم بزرگ میشه، حضانت با پدر باقی می مونه. اما اگه مادر بتونه ثابت کنه که همسر جدید پدر (نامادری) یا شرایط زندگی جدید پدر، به سلامت روحی یا جسمی بچه آسیب میزنه، مثلاً:

• نامادری رفتار خوبی با بچه نداره و بهش آزار میرسونه.
• پدر یا همسر جدیدش اعتیاد دارند یا دچار انحطاط اخلاقی هستند.
• بچه به لحاظ عاطفی یا مادی تو اون خونه تحت فشاره.

در این صورت، مادر میتونه با ارائه مدارک و شواهد، به دادگاه مراجعه کنه و درخواست سلب حضانت از پدر و انتقال اون به خودش رو داشته باشه. باز هم می بینیم که اصل مصلحت طفل اینجا هم حرف اول و آخر رو میزنه و تعیین کننده است. این نشون میده که قانون برای هر دو والد، نگاهی عادلانه و بر اساس منافع بچه داره و صرف ازدواج مجدد یکی از اون ها رو به معنی سلب حضانت نمیدونه.

بعد از فوت پدر، حضانت کی با مادره؟

یکی دیگه از سناریوهایی که ممکنه پیش بیاد، فوت پدره. اگه خدای نکرده پدر فرزند فوت کنه، تکلیف حضانت چی میشه؟ طبق ماده ۱۷۱ قانون مدنی (اگرچه این ماده بیشتر در مورد ارث و میراثه، اما اصولاً حضانت به والد زنده میرسه)، حضانت کودک پس از فوت یکی از والدین به والد دیگر واگذار میشه. یعنی اگه پدر فوت کنه، حضانت فرزند به طور کامل و طبیعی با مادره.

این موضوع حتی در حالتی هم که پدر برای خودش وصی تعیین کرده باشه (یعنی یه نفر رو بعد از مرگش برای سرپرستی بچه انتخاب کرده باشه) صادقه. یعنی اگه مادر زنده باشه و صلاحیت نگهداری از فرزند رو داشته باشه، حضانت به او داده میشه و وصی پدر یا جد پدری نمیتونن حضانت رو به عهده بگیرن. این یک قاعده مهم و به نفع مادره.

پس، اگه مادر بعد از فوت پدر فرزندش، ازدواج مجدد هم بکنه، باز هم اصل بر اینه که حضانت با خود مادره. مگر اینکه همون شرایطی که قبلاً گفتیم (مثل عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی) پیش بیاد و ثابت بشه که این ازدواج مجدد به مصلحت بچه نیست. در این شرایط خاص هم باید باز هم مصلحت طفل مورد بررسی قرار بگیره. اما در حالت عادی، فوت پدر به هیچ وجه باعث نمیشه که حضانت از مادر سلب بشه، حتی اگه دوباره ازدواج کنه.

قصه حضانت بعد از بلوغ: بچه ها خودشون تصمیم می گیرند

همونطور که اول کار اشاره کردیم، حضانت فرزند تا یه سنی با پدر یا مادره، اما بعد از اون دیگه اوضاع فرق می کنه و خود بچه ها وارد صحنه میشن و حق انتخاب پیدا می کنند. این سن رو سن بلوغ میگیم که برای دختر و پسر متفاوته:

• برای دخترها، سن بلوغ ۹ سال قمریه.
• برای پسرها، سن بلوغ ۱۵ سال قمریه.

بعد از اینکه فرزند به این سنین رسید، دیگه بحث حضانت به اون معنای سابق منتفی میشه. یعنی دیگه دادگاه یا والدین نمیتونن تعیین کنن که بچه باید با کی زندگی کنه. خود فرزند حق داره که انتخاب کنه میخواد با مادرش زندگی کنه یا با پدرش. این یه حق مهم برای بچه هاست که بهشون اجازه میده آینده زندگیشون رو تو این زمینه خودشون رقم بزنند.

اینجا دیگه حتی اگه مادر ازدواج مجدد کرده باشه یا پدر دوباره تشکیل خانواده داده باشه، تأثیری روی این حق انتخاب بچه نداره. البته، دادگاه بازم اگه تشخیص بده که انتخاب بچه ممکنه به ضررش باشه (مثلاً اگه بچه تحت تأثیر قرار گرفته باشه یا محیط انتخابی ناسالم باشه)، میتونه تو این زمینه دخالت کنه، اما به طور کلی، تصمیم با خود بچه است. این نشون میده که قانونگذار به تدریج که بچه ها بزرگتر میشن، بهشون استقلال و حق انتخاب بیشتری میده.

ازدواج موقت و حضانت فرزند: اینم یه بحث مهم

یکی دیگه از سؤالاتی که ممکنه مطرح بشه اینه که آیا نوع ازدواج مادر (دائم یا موقت) روی حضانت تأثیر داره؟ یعنی اگه مادر ازدواج موقت کنه، بازم حضانت ازش سلب میشه یا نه؟

طبق قوانینی که تا الان گفتیم، چه ازدواج دائم باشه و چه ازدواج موقت، اصل بر اینه که ازدواج مجدد مادر به تنهایی باعث سلب حضانت نمیشه. اینجا هم معیار اصلی «مصلحت طفل» هست. یعنی اگه مادر ازدواج موقت کنه و این ازدواج به نحوی باشه که به مصلحت بچه آسیب برسونه، ممکنه حضانت ازش گرفته بشه. اما اگه این ازدواج موقت، هیچ خللی تو نگهداری و تربیت بچه ایجاد نکنه و محیط زندگی اون رو متأثر نکنه، دلیلی برای سلب حضانت وجود نداره.

باید یادمون باشه که تو جامعه ما، ازدواج موقت حساسیت های خاص خودش رو داره و ممکنه دادگاه ها با دقت بیشتری این موارد رو بررسی کنند تا مطمئن بشن که محیط زندگی جدید، برای بچه کاملاً امن و مناسبه و هیچ نوع آسیب روحی یا اجتماعی بهش وارد نمیشه. اما باز هم تکرار می کنیم که صرفاً نوع ازدواج نیست که تعیین کننده است، بلکه کیفیت زندگی و تأثیر اون روی بچه است که اهمیت داره. مثل ازدواج دائم، اگه مواردی مثل اعتیاد، انحطاط اخلاقی، سوءاستفاده از طفل یا عدم مراقبت مناسب پیش بیاد، حضانت سلب میشه، وگرنه نه.

مصلحت طفل، چراغ راه تصمیم گیری

همونطور که در طول این مقاله با هم دیدیم و بررسی کردیم، موضوع حضانت فرزند در صورت ازدواج مجدد مادر، یه بحث پرچالش و در عین حال مهم تو مسائل حقوقی خانواده است. شاید تا همین چند سال پیش، خیلیا فکر می کردن که ازدواج مادر به معنی خداحافظی با حضانت بچه است، اما خوشبختانه با تغییر و تحولات قانونی و به خصوص با تصویب ماده ۴۵ قانون حمایت خانواده، این نگاه سنتی کنار گذاشته شده و یه دیدگاه جدید و انسانی تر حاکم شده.

الان دیگه ازدواج مجدد مادر، به خودی خود منجر به سلب حضانت ازش نمیشه. اون چیزی که واقعاً اهمیت داره و حرف آخر رو میزنه، «مصلحت و غبطه طفل» هست. یعنی دادگاه ها موظفن که تمام جوانب رو بررسی کنند و ببینند که آیا زندگی جدید مادر، به نفع بچه هست یا نه. آیا این محیط جدید، امن، سالم و پر از محبته؟ آیا همسر جدید مادر، فرد مناسبی برای حضور تو زندگی بچه است؟ اینا سؤالاتیه که قاضی به دقت بهشون پاسخ میده.

پس اگه شما مادری هستید که تو این شرایط قرار دارید، نگران نباشید. قانون پشت شماست، البته به شرطی که ثابت کنید مصلحت بچه تون تو کنار شما بودنه. جمع آوری مدارک لازم، معرفی همسر جدید، گرفتن استشهادیه از افراد مورد اعتماد و نشون دادن یک زندگی باثبات و پر از آرامش، میتونه حسابی بهتون کمک کنه.

این بحث ها نشون میده که مسائل حقوقی، به خصوص تو حوزه خانواده، پیچیدگی های خودشون رو دارند و ممکنه هر پرونده ای شرایط خاص خودش رو داشته باشه. به خاطر همین، اگه تو این موقعیت قرار گرفتید و به اطلاعات دقیق تر و راهنمایی های اختصاصی نیاز دارید، بهترین کار اینه که حتماً با یه وکیل متخصص در امور خانواده مشورت کنید. وکیل میتونه با توجه به جزئیات پرونده شما، بهترین راهکار رو بهتون نشون بده و از حقوق شما و مهم تر از همه، از مصلحت فرزند دلبندتون، دفاع کنه.

یادتون باشه که آینده بچه هامون مهم ترین چیزه و هر تصمیمی که می گیریم، باید با فکر و مشورت باشه تا بهترین نتیجه رو برای اون ها داشته باشه.