از چه زمانی رنگ و تصویر روی سردرها نشست؟

به گزارش جیرو به نقل از همشهری آنلاین: تمرکز یافتن بر رنگ سردر وروردی هم به مرور زمان پررنگ شد چون در ابتدا با توجه به سبک معماری درون گرای متداول دوران قاجار به رنگ و لعاب در ظاهر بناها و عمارت ها توجه چندانی نشان داده نمی شد و در نهایت کسانی که تمکن مالی داشتند برای تنوع و زیبایی دیواره های ورودی منازل لابه لای جرز آجرها را با گچ سفید می کردند.

نصرالله حدادی تهران پژوه در این باره می گوید: «در تهران قدیم نما و سر در آخانه ها اغلب آجری بود و این بستگی به وضعیت مالی و سلیقه مالک آن داشت که تا چه میزان به عناصر چشمنواز و رنگ در زمان ساخت سردر توجه کند. سردر خانه ها یکی از نماهای بیرونی و مقابل دید عموم بود که برای زیباتر شدنش اغلب دست به دامن کاشیکاری یا مقرنس کاری می شدند و بین درزهای را هم با رنگ های مختلف تزیین می کردند. البته باید توجه داشت که در معماری تهران قدیم و در مقایسه با امروز ترکیب رنگ ها تنوع زیادی نداشت. به همین دلیل رنگ غالب و رایج بیشتر آبی رنگ و به ویژه آبی فیروزه ای بود.»

حدادی ادامه می دهد: «استفاده از رنگ گل رس بین گچبری ها یکی دیگر از رنگ های متداولی بود که برای ساخت نماها و وروردی ها به کار می رفت و دلیلش استفاده از نماهای آجری بود. همچنین رنگ های اخرایی ارغوانی نیلی و بنفش از دیگر رنگ های رایجی بود که برای رنگ آمیزی سردرها و نماهای تهران قدیم مورد استفاده قرار می گرفت.»

هرچند این روزها به موضوع سردرها و اهمیت ظرافتی که در طراحی و رنگ آمیزی آنها به کار می رود کمتر توجه می شود اما هنوز نمونه های چشمگیر سردرهای خانه های قدیمی به یادگار مانده از دوران قاجار و پهلوی اول و دوم در محله های مرکزی مانند پامنار امامزاده یحیی اودلاجان و سنگلج باقیمانده است.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در جیرو به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.

پایان خبر جیرو